عینک هوشمندی که محققان آن را طراحی کرده‌اند اعصاب بین چشم و مغز را که در اکثر موارد نابینایی آسیب می بیند دور می زند و تیمی از متخصصان هلندی در حال آزمایش آن هستند. تکنیک مشابهی توسط استیوی واندر، موسیقی‌دان افسانه‌ای آمریکایی که در کودکی بینایی خود را از دست داد، حمایت شده بود. […]
عینک هوشمندی که محققان آن را طراحی کرده‌اند اعصاب بین چشم و مغز را که در اکثر موارد نابینایی آسیب می بیند دور می زند و تیمی از متخصصان هلندی در حال آزمایش آن هستند.
تکنیک مشابهی توسط استیوی واندر، موسیقی‌دان افسانه‌ای آمریکایی که در کودکی بینایی خود را از دست داد، حمایت شده بود. تعدادی از درمان‌ها و ابزارهای آزمایشی برای نابینایی صعب‌العلاج در دهه گذشته در میان پیشرفت‌های پزشکی پدیدار شده‌اند، از جمله چشم‌های روباتیک که در ایالات متحده و بریتانیا آزمایش می‌شوند و آزمایشی با استفاده از ابزار ویرایش ژن CRISPR برای درمان نابینایی ارثی.
آخرین عینک به عنوان بخشی از پروژه با هدف توسعه دستگاهی با قابلیت تولید تصاویر نوری در مغز در حال توسعه است و کنسرسیومی از موسسات هلندی، از جمله دانشگاه فناوری ایندهوون، روی این پروژه کار می کنند.
این عینک با گرفتن تصاویر ثابت با استفاده از دوربین داخلی با کلیک یک دکمه کار می کند، سپس تصاویر به صورت بی سیم به یک تراشه کوچک متصل به قشر بینایی یک فرد نابینا با استفاده از ترکیبی از امواج مشابه امواج رادیویی، وای فای و بلوتوث منتقل می شوند.
این فرآیند شبیه سیگنال های طبیعی است که چشم به قسمتی از مغز که مربوط به بخشی از حس بینایی ما است می فرستد. این بخش از مغز به طور معمول پیام های دریافت شده توسط چشم را به تصاویر تبدیل می کند، اما محققان معتقدند که می توان با استفاده از الکترودهای کوچک برای تحریک سلول های مغزی، آن را تکرار کرد.
دانشمندان هنوز این دستگاه را روی انسان آزمایش نکرده‌اند، اما آزمایش‌ها روی میمون‌ها امیدوارکننده بوده است. توسعه دهندگان امیدوارند مدل بی سیم آن‌ها بر برخی از کاستی های ایمپلنت های قبلی که مستقیماً به عینک متصل شده بودند، غلبه کند.
