گروه تجسمی خبرگزاری هنر ایران: مجتبی قربانی شاه‌کوچکی دبیر دوازدهمین دوسالانه ملی هنر سرامیک ایران، در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره این دوسالانه گفت: این قدیمی‌ترین بینال حوزه تجسمی کشور است و بیشترین دفعات برگزاری را داشته است. بینال سرامیک از سال ۱۳۶۷ در حال برگزاری است و اکنون دوازدهمین دوره دوسالانه ملی هنر سرامیک […]
گروه تجسمی خبرگزاری هنر ایران: مجتبی قربانی شاه‌کوچکی دبیر دوازدهمین دوسالانه ملی هنر سرامیک ایران، در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره این دوسالانه گفت: این قدیمی‌ترین بینال حوزه تجسمی کشور است و بیشترین دفعات برگزاری را داشته است. بینال سرامیک از سال ۱۳۶۷ در حال برگزاری است و اکنون دوازدهمین دوره دوسالانه ملی هنر سرامیک ایران است و هنوز هیچکدام از بینال‌های مربوط به هنرهای تجسمی به دوازدهمین دوره نرسیده‌اند.
دبیر دوسالانه هنر سرامیک افزود: برگزار کننده این بینال همچنان هنرمندان سفالگر هستند و در این دوره دوره دوسالانه ملی هنر سرامیک ایران با حمایت آقای خراسانی زاده، معاونت هنری تجسمی وزارت ارشاد برگزار می‌شود.
قربانی شاه‌کوچکی درباره مضمون فراخوان آثار توضیح داد: درون مایه‌ی «بیکرانگی» مضمون این فراخوان و این دوره از دوسالانه ملی هنر سرامیک ایران است.
وی درباره خاستگاه تولید آثار هنرهای تجسمی عنوان کرد: ما خاستگاه‌های مختلی برای شکل‌گیری اثر هنری داریم. هنرمندان کهن الگوهای جامعه هستند که تحت تاثیر آنها یک اثر هنری شکل می‌گیرد اما برای شکل‌گیری اثر هنری، شما می‌توانید بینهایت تجربه و بینهایت خلاقیت داشته باشید.
قربانی شاه‌کوچکی افزود: درست است که خاستگاه‌های ما محدود هستند اما در فضای خلق اثر هنری یک فضای بیکران و مهمی را ما شاهد هستیم و اتفاقات مهمی می‌تواند شکل بگیرد.
وی با بیان اینکه این بینال‌ها مثل نمایشگاه‌های خالقان آثار، نمایشگاه فردی نیست که یک عنوان یا یک مضمون مشخص داشته باشد، گفت: برای این بینال‌ها عنوانی انتخاب می‌شود که تعداد آثار زیادی در آن مضمون قرار بگیرند. تقریباً عبارت «بیکرانگی» با این اوصافی که بنده شرح دادم همخوانی دارد.
قربانی شاه‌کوچکی درباره ارتباط این مضمون با فضای جامعه بیان کرد: ما با مضمون بیکرانگی حالت بیکرانی می‌توانیم به سمت فضای اجتماعی ایران برویم. اینکه در فضای امروز اصولاً جوان‌ترها دنبال یک فضای نو و جدیدی هستند این فضای نو دقیقاً همان مطلبی است که ما به دنبالش هستیم تا بتوانیم از لحاظ مفهوم، تکنیک و ساختار آثاری را نمایش دهیم که باهم متفاوت هستند و این بیکرانگی سرامیک ایران را نشان می‌دهد، همانطور که در حوزه و فضای اجتماعی جامعه قابل روئیت است.
وی اضافه کرد: هدف اصلی این بینال این است که فضایی را ایجاد کند که تفکرات متفاوت و رویکردهای گوناگون سرامیک معاصر ایران بتوانند آنجا خودشان را نشان بدهند، یعنی یک رویکرد و یک تفکر و یک فضا نباشد بلکه رویکردها مختلف بتوانند خودشان را به منصه ظهور بگذارند از این رو ما سعی کردیم به دولت اکتفا نکنیم و با اسپانسر مالی کار را پیش ببریم و اسپانسری که داریم در حوزه سرامیک فعال است.
قربانی شاه‌کوچکی تاکید کرد: در حوزه سرامیک برخلاف رشته‌های دیگر هنرهای تجسمی در فضای صنعت ظرفیت‌های مختلف داریم که این‌ها را سعی کردیم که وارد عرصه کنیم و از حمایت آنها استفاده کنیم تا شرکت در چنین رویدادهایی ادامه‌دار باشد.
دبیر دوازدهمین دوسالانه ملی هنر سرامیک ایران در مورد قدمت این هنر افزود: هنر سرامیک در ایران قدمت خیلی زیادی دارد و یکی از قدیمی‌ترین هنرهایی تاریخ کشور محسوب می‌گردد. شما وقتی در موزه ایران باستان و همه موزه‌های دنیا قدیمی‌ترین آثار را می‌بینید مشاهده می‌کنید که با سرامیک شروع می‌شود خصوصاً در ایران که ما از کهن‌ترین تمدن‌های جهان را داریم.
وی در آخر گفت: در سال‌های اخیر در حوزه سرامیک ایران اتفاق مهمی رخ داده است و قبلاً مشکلات تکنیکی وجود داشت و بعد از آن با استفاده از ارتباطات جدید در دهه ۸۰ تکنیک‌ها همگانی شد. افراد مختلفی توانستند تکنیک‌ها را یاد بگیرند و کار کنند و در دهه ۹۰ هنرهای معاصر در سرامیک ایران خیلی اثرگذارتر بودند و در این دوره ما کارهایی را می‌بینیم که خیلی مفهومی هستند و به هنرهای معاصر نزدیکتر هستند. فضای سرامیک اینگونه است که برخلاف هنرهای تجسمی معاصر که خیلی وقت‌ها گفته می‌شود که هنرمند فقط می‌تواند ایده بدهد در هنر سرامیک اینگونه است که تکنیک و مهارت خیلی مهم است.
