پس از قهرمانی استقلال در لیگ دوازدهم همه فکر می‌کردند که مجتبی جباری در این تیم ماندگار خواهد شد و اختلافات گذشته‌اش با فتح‌الله‌زاده و امیر قلعه‌نویی به تاریخ پیوسته اما جباری تصمیم دیگری گرفت و مسیرش را به سمت اصفهان کج کرد!
اوایل تیر سال ۹۲ خبر آمد که سپاهان به طور جدی با مجتبی وارد مذاکره شده است و این قضیه جنبه واقعیت نیز به خود پیدا کرد. جباری مصاحبه کنایه‌آمیزی پیرامون باشگاه استقلال انجام داد و این باشگاه نیز چهارم تیر سال ۹۲ بیانیه بسیار تندی علیه مجتبی منتشر کرد و صراحتا گفت مجتبی دیگر در لیست استقلال قرار ندارد.
در قسمتی از بیانیه استقلال علیه مجتبی جباری آمده بود: استقلالی واقعی کیست؟ هواداری که حاضر است نیمی از درآمد ناچیزش را هزینه کند، با جان کندن خودش را به ورزشگاه‌های سراسر کشور برساند و در بالا و پایین جدول با غرور فریاد استقلال دوستت داریم سر می‌دهد، یا آن کس که از کنار این باشگاه به شهرت، مکنت و ثروت می‌رسد، از این نردبان بالا می‌رود، از بالا به این تیم نگاه می‌کند و آن را به مسخره می‌گیرد؟ استقلال مسخره نیست. این باشگاه با آن همه افتخار و ستاره روی سینه و آن همه مدال‌های رنگارنگ و آن همه هوادار مسخره نیست بلکه مسخره کسی است که از هیچ، با توسل به استقلال به همه چیز می‌رسد. استراتژی باشگاه دو ستاره استقلال این است: تنها استقلالی‌های متعصب و واقعی را لازم داریم. همان‌هایی که به هواداران و این باشگاه توهین نمی‌کنند. همان‌هایی که برای به چنگ آوردن ستاره سوم در آسیا لحظه‌شماری می‌کنند نه آن‌ها که در استقلال زیدان شدند [لقب مجتبی جباری زیدان آسیا بود] و نمی‌دانند بدون استقلال هیچ نیستند. نه آن‌هایی که متوجه نیستند طی سال‌های اخیر استقلال چقدر پای مصدومیت‌های تکراری این نفرات ایستاد و تاوان داد تا سرپا بایستند و هنوز زیدان باشند.
