گروه تجسمی خبرگزاری هنر ایران: در آخرین روز برگزاری نمایشگاه عکس «تماشای جمال» که شامل تصاویر ثبت شده مهدی پالیزدار با موضوع چهره‌نگاری ذوات مقدسه بدون اشاره مستقیم به چهره‌ی حضرات معصومین(س) بود، ضمن بازدید از نمایشگاه با این عکاس جوان و تعدادی از بازدیدکنندگان نمایشگاه به گفت‌وگو پرداخته‌ایم.

در این نمایشگاه ۱۲ اثر شاخص جهت مشاهده عمومی ارائه شد. عکس‌های این هنرمند با سوژه‌های متفاوت و با نورپردازی خاص، براساس سلیقه و علاقه شخصی‌اش بر روی دیوار گالری خانه عکاسان جوان نصب شده بود.

در این مجموعه دیدنی عکس‌هایی که به واقعه تاریخی عید غدیر اشاره دارد به چشم می‌خورد. عکس‌ها هر کدام از حس و اعتقاد درونی هنرمند برگرفته شده و عکاس تلاش کرده است با نگاه جدیدی به موضوعات آیینی بنگرد. یکی از عکس‌های خاص این هنرمند جوان، اثری با عنوان «قمرالعشیره» است، این عکس حس سفر به عتبات و زیارت بارگاه قمر منیر بینی هاشم را در ذهنم تداعی می‌کند.

بعد از دیدار از این نمایشگاه عکس گپ و گفت کوتاهی با دو تن از بازدیدکنندگان نمایشگاه زدم و از یکی از بازدیدکنندگان درباره حس و حال گالری «تماشای جمال» پرسیدم و او اینگونه پاسخم را داد: از دیدگاه من کارها خیلی خوب است، چون در قاب‌ها تصاویری به نمایش درآمده که عموماً با آنها در ارتباطیم و در عین حال این سوژه‌ها از نظر تکنیک بسیار خوب کار شده یعنی کادرسازی‌های بجاست و تُن رنگ‌های مختلف به نوعی هارمونی ‌آثار را بالا ‌برده است و مفهوم را به راحتی برای مخاطب می‌رساند.

این بازدید‌کننده ادامه داد: در کل استفاده از شمایل به کار گرفته شده در تصاویر توانسته بود کارها را دو چندان جذاب کند؛ خصوصاً کار آخری که تحت عنوان «قمرالعشیره» است.

بعد از آن نظر بازدیدکننده‌ دیگری را درباره این نمایشگاه عکس جویا شدم و او عنوان کرد: این گالری بسیار من را تحت تاثیر قرار داد با اینکه فرد خیلی مذهبی‌ای نیستم اما زمانی که وارد شدم و آثار را دیدم واقعاً تحت تاثیر قرار گرفتم. تابلو آخر و رنگ سرخ آن و ابهت آقا حضرت عباس در این تصویر آدم را متحول می‌کند البته ناگفته نماند همه آثار خوب بود اما این تابلو برای من چیز دیگری بود.

در ادامه به سراغ مهدی پالیزگیر خالق عکس‌های نمایشگاه «تماشای جمال» رفتم و با او درخصوص این نمایشگاه گفت‌وگو کردم. پالیزگیر درباره نحوه برگزاری نمایشگاه «تماشای جمال» گفت: رسالت اولیه این نمایشگاه ادای دینی به اهل‌بیت عصمت و طهارت و رسالت بعدی ما بیان و یادآوری یک سری از آیات و احادیث بود. مثلاً به آیه ۶۱ سوره «آل عمران» رجوع کردیم که امیرالمومنین را نفس پیغمبر خطاب می‌کند. ما این موضوع را در قالب عکس بیان کردیم که مربوط به اتفاقات روز غدیر و داستان مباهله و بیعت مردانی که با ایشان دست دادند و بانوانی که از طریق تشت آب و دست نهادن در آن بیعت کردند را به تصویر درآوردیم .

وی ادامه داد: در اثر دیگری به حدیث قدسی «لولاک لما خلقت الافلاک» اشاره کردیم که پیغمبر و اولادشان را دلیل آفرینش بیان کرده است و در کار دیگری به آیه ۳۵ سوره نور و در عکسی دیگر به حدیث کسا اشاره شد. در یکی از این تابلوها به عبارت نورانی ثارالله اشاره شده بود و در اثر دیگری به عبارتی که امیرالمومنین بعد از ضربت خوردن در مسجد کوفه در شب ۱۹ رمضان بیان کردند یعنی «فُزتُ و رب الکعبه» به خدای کعبه رستگار شدم.

پالیزگیر رویکردش در چیدمان آثار نمایشگاه را این چنین عنوان کرد: ما از سبک سورئال و تکنیک چیدمان و میزانسن استفاده کردیم، تک‌تک این عکس‌ها چیدمان خاصی دارند. همه این ۱۲ عکس حتی لوکیشن قهوه‌خانه در گالری همین جا گرفته شده و مثلاً عکس «زٌجاج» دقیقاً یک روز زمان برد که ما بتوانیم آن عکس را ثبت کنیم.

مهدی پالیزگیر با بیان اینکه این پروژه در حین انجام پروژه «حرم آنجاست» سامان یافت، گفت: از بهمن ماه ۱۴۰۲ یعنی اواخر ماه رجب اوایل ماه شعبان شروع به فعالیت کردیم و تا بعد از ماه مبارک یعنی اردیبهشت این پروژه نهایی شد و کل کار از طراحی و تغییر ایده و خیلی اتفاقات دیگر در مدت چهارماه زمان رخ داد. شاید بپرسید چرا چهارماه؟ چون ما یکسری کتاب‌ها را مطالعه کردیم و یکسری از فیلم‌ها دیدیم و یکسری روایات و آیات بازنگری شد تا به این برسیم که در کدام تابلو از کدام حدیث و روایت و آیه استفاده کنیم و مفاهیم را یادآوری و بازگو کنیم.

وی بیان کرد: شروع این فعالیت با ایده‌پردازی و هدایت استاد حمزه اولیازاده بود،‌ زمانی که شروع به کار کردیم خواستیم در دنیای واقعی میزانسن و چیدمانی داشته باشیم و از چهره واقعی روز استفاده کنیم، اما از آنجایی که نمی‌خواستیم چهره جدیدی باب شود، به شمایل‌نگاری رجوع کردیم، ولی می‌خواستیم از شمایل‌های تکراری پرهیز کنیم و به همین جهت به کتب قدیمی مراجعه کردیم که برای مخاطبان تازگی داشت.

این هنرمند جوان درباره نحوه ثبت تابلوی آخر نمایشگاه با عنوان «قمرالعشیره» گفت: من از کودکی علاقه خاصی به آقا قمر بنی هاشم داشتم و خیلی دوست داشتم کاری را به نام ایشان انجام دهم در این راه خیلی آزمون و خطا شد چون نمی‌خواستیم در این کارها حتی به اندازه نقطه‌ای کار ویراش و فوتومونتاژ باشد و تابلو تماماً با کار میزانس و چیدمان و عکاسی ثبت شد.

وی در ادامه گفت: اهل بیت کلهم نور هستند و به نظرم منِ کمترین قدرت دیدنشان را ندارم و خواستم این موضوع را با یکسری تکنیک‌ها و روش‌ها در معرض تصویر قرار دهیم و از تکنیک‌هایی استفاده شده که کارها انگار نقاشی هستند ولی نقاشی نیستند. ما خواستیم یک فِلش‌بک به زمان قدیم بزنیم که شمایل‌ها از طریق نقاشی ثبت می‌شد، تفاوت بین عکس و نقاشی زمانبر بودن نقاشی است و خلق این آثار با نقاشی شاید زمان زیادی را می‌برد که ما آن را با دوربین در چندم ثانیه ثبت کردیم.