گروه رادیو و تلویزیون خبرگزاری هنر ایران: در پی ترور دونالد ترامپ، این کشور نشان داد رسانه‌های اصلی ایالات متحده به مثابه رکن چهارم دموکراسی، تأثیر به‌سزایی بر سیاست داخلی و خارجی این کشور می‌گذارند و آمریکا آنگونه که به دنیا نشان می‌دهد و برخلاف تصورات جوامع، کشور امنی نیست و تنها رسانه‌ها هستند که به […]
گروه رادیو و تلویزیون خبرگزاری هنر ایران: در پی ترور دونالد ترامپ، این کشور نشان داد رسانه‌های اصلی ایالات متحده به مثابه رکن چهارم دموکراسی، تأثیر به‌سزایی بر سیاست داخلی و خارجی این کشور می‌گذارند و آمریکا آنگونه که به دنیا نشان می‌دهد و برخلاف تصورات جوامع، کشور امنی نیست و تنها رسانه‌ها هستند که به سیاست‌های این کشور شکل بخشیده‌اند. ناامنی کشور آمریکا اما در سینما و تلویزیون این کشور نیز بازتاب وسیعی یافته است و کارگردانان مطرحی ترور روسای جمهور کشور خود را به تصویر کشیده‌اند.
ترور ترامپ، نامزد جمهوری‌خواه ریاست جمهوری در مسیر مبارزات انتخاباتی از ساختمان مجاور یک گردهمایی، برای هفتمین بار نقص امنیتی آشکار در آمریکا را به تصویر کشید، چراکه ترور شخصیت‌های سیاسی در آمریکا سبقه‌ای دیرینه دارد.
آبراهام لینکُلن، دولتمرد و وکیل آمریکایی که به عنوان شانزدهمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا خدمت می‌کرد، توسط یک بازیگر تئاتر به نام جان ویلکس بوث در آمفی تئاتر فورد مورد اصابت گلوله قرار گرفت و درگذشت. او نخستین رئیس‌جمهور آمریکا بود که ترور شد، ۳۰ سال پیش از این هم تلاشی ناکام برای ترور اندرو جکسون، رئیس‌جمهور وقت این کشور صورت گرفته بود.
پس از آن در ایستگاه راه‌آهن شهر واشینگتن به جان جیمز گارفیلد، بیستمین رئیس جمهور این کشور سوءقصد شد و وکیل جوانی که نتوانسته بود در شغل دلخواه خود استخدام شود، به رئیس‌جمهور تیراندازی کرد.
ویلیام مک‌کینلی وکیل و سیاستمدار جمهوری‌خواه آمریکایی نیز که تا سال ۱۹۰۱ به عنوان بیست و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا فعالیت می‌کرد، درپی دو گلوله‌ای که به او شلیک شد، در اثر قانقاریا که توسط جراحات حاصله ایجاد شده بود، جان خود را از دست داد.
پس از آن، جان فیتزجرالد کِنِدی، سیاستمدار و سی‌وپنجمین رئیس جمهور آمریکایی، روز جمعه ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳، طی ساعت ۱۲:۳۰ بعد از ظهر در دالاس، تگزاس مورد سوء قصد قرار گرفت و به قتل رسید. ترور این رئیس جمهور دنیا را به گونه‌ای درگیر کرد که تا کنون نیز افراد و جوامع مختلفی از آن یاد می‌کنند.
رونالد ویلسن ریگان، سیاستمدار و هنرپیشه سابق آمریکایی که به عنوان چهلمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا بین سالهای ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۹ از حزب جمهوری‌خواه فعالیت می‌کرد هم در یکی از سخنرانی‌های خود مورد اصابت گلوله قرار گرفت اما جان سالم به در برد.
هرچند که سینمای سیاسی و ترور در جهان طرفداران بسیاری دارد، اما دولت‌ها و نظام‌های سیاسی نسبت به آن موضع دارند، چراکه این فضا می‌تواند اقتدار کشوری همچون آمریکا که همواره شرارت خود را سانسور کرده است، زیر سوال ببرد. با این حال اما کارگردانان بسیاری چنین خشونت سیاسی‌ای در این کشور را در آثار خود به نمایش گذاشته‌اند.
تا به حال کارگردان های بزرگ و مطرحی، ترور را سوژه فیلم هایشان قرار داده اند و با آثارشان بر ناامنی اجتماعی و سیاسی در آمریکا مهر تائید زدند. مارتین اسکورسیزی فیلمساز شهیر آمریکایی، با فیلم ماندگار «راننده تاکسی» بخشی از داستان فیلم را به تلاش شخصیت اصلی فیلم برای ترور ریگان معطوف کرد.
«راننده تاکسی» به خوبی فضای ملتهب و ناامن شهر بزرگی مثل نیویورک را به تصویر می کشد که در انتها با قتل و کشتار شخصیت اصلی فیلم به پایان می رسد. این فیلم مهیج روان‌شناسانه و یکی از جنجال‌برانگیزترین فیلم‌های تاریخ سینمای آمریکا به شمار می رود که پس از گذشت بیش از چهار دهه، همچنان تازگی دارد.
«جِی‌اِف‌کِی» فیلمی مهیج به کارگردانی الیور استون است که از روی داستان واقعی ساخته شده و به موضوع ترور جان اف کندی، رئیس‌جمهور آمریکا پرداخته است.
در این راستا یک مینی سریال با عنوان «۱۱٫۲۲٫۶۳» در ژانر علمی تخیلی، معمایی و تاریخی نیز ساخته شده که قصه یک معلم زبان را روایت می‌کند که در زمان سفر کرده و قصد دارد جلوی ترور جان‌اف کندی را بگیرد.
راب رینر، کارگردان نیز در فیلمی با عنوان «ال. بی. جِی» به ماجرای ریاست جمهوری لیندون بی جانسون پس از ترور جان اف کندی پرداخته است و زندگی‌نامه و را روایت کرده است.
پیتر لندسمن یک کارگردان، تولید کننده، فیلمنامه نویس، روزنامه نگار، رمان نویس و نقاش آمریکایی نیز در فیلمی آمریکایی در سبک درام، سیاسی با عنوان «پارکلند» به چگونگی کشته شدن و ترور جان‌اف کندی و لحظات پایانی آن اشاره کرده است.
«ژکی» نیز روایتی است از بخش‌هایی از زندگی ژاکلین کندی همسر جان اف کندی که به قبل و بعد از ترور همسر رییس جمهورش می‌پردازد. این فیلم به کارگردانی پابلو لارائین، برای کسب جایزه شیر طلایی در هفتادوسومین جشنواره فیلم ونیز به رقابت پرداخت.
«لاو فیلد» نام فیلم درام دیگری است که در سال ۱۹۹۲ به کارگردانی جاناتان کاپلان ساخته شده و این فیلم مثالی از بازنمونِ حادثه ترور جان اف کندی به‌شمار می‌رود.
«مصاحبه با آدمکش» فیلم دیگری است که به این موضوع پرداخته و موفق به کسب سه جایزه در جشنواره بین‌المللی فیلم و فیلم مستقل نیویورک شده است.
«شلیک مستقیم به لینکلن» یک فیلم تلویزیونی آمریکایی محصول سال ۱۹۹۸ است که براساس کتاب جیم بیشوپ ساخته شده است. این فیلم بر اساس زندگی ترور آبراهام لینکلن ساخته شده و در دسترس قرار گرفته است.
ترور در آمریکا که تهدید جدی و ترسناکی برای عموم مردم این کشور است، تنها به چهره‌های سیاسی بسنده نکرده و شواهد نشان می‌دهد چهره‌های غیر سیاسی که اغلب آزادی‌خواه بودند هم ترور شده‌اند و فضای اجتماعی این کشور همچون فضای سیاسی آن ملتهب و ناامن است.
ترور مارتین لوتر کینگ، فعال سیاسی و اجتماعی مطرح آمریکایی، در سال ۱۹۶۸، نشانگر فضای خشونت آمیز جامعه آمریکا در طول سالهای متمادی است. نکته جالب در مورد شخصیتی مثل لوتر کینگ به این برمی گردد که او طرفدار مبارزه بدون خشونت و مسالمت آمیز بود و خودش به شکلی پارادوکسیکال، به طرزی خشونت بار ترور شد.
ترور جان لنون، ستاره موسیقی راک نه تنها برای هوادارانش بلکه برای جهان یک شوک و غمی بزرگ بود. این حادثه و تحقیقات در مورد قاتل او «مارک دیوید چپمن» به موضوع یک سریال سه قسمتی به روایت «کیفر ساترلند» تبدیل شد.
ترورهای انجام شده در آمریکا موجب شده تا فیلم و سریال های زیادی با سوژه و مضمون ترور در سینمای این کشور ساخته شود. شاید هیچ کشور دیگری به اندازه آمریکا فیلم هایی با سوژه ترور نساخته باشد. این خشونت رایج در جامعه آمریکا از چشم سینماگران آن دور نمانده است و آنها تلاش کرده اند بخشی از این خشونت و ناامنی را در فیلم هایشان نشان دهند.
این فیلم ها فقط بخشی از خشم، نفرت و خشونت حاکم بر جامعه آمریکا را نشان می دهد و قطعا در دنیای واقع میزان این خشونت بسیار بیشتر از دنیای فیلم و سریال است. خشونتی که در طول سال های مختلف، گاه و بی گاه خودش را در صحنه سیاست و اجتماع جامعه آمریکا نشان داده و خبر از التهاب و تشویش فزاینده در این کشور می دهد.
