به گزارش خبرورزشی، کم نیستند کسانی که ناکامی جواد نکونام در قدم آخر برای کسب جام قهرمانی در فصل قبل لیگ برتر را به دلیل سلسله اشتباهات فردی و فنی خود او می‌دانند و غوغای داوری، اختلاف با خطیر و هر آنچه دیگر که مطرح شد را گرد و خاکی برای راه گم کردن و آدرس غلط دادن به هوادار!
البته برای جواد نکونام به عنوان سال اول یک مربی جوان در تیم بزرگ هیچ ایرادی نداشت که اشتباه کند. پس چرا اینگونه جو عمومی علیه او شد؟ مربی که فصل قبل هواداران آن گونه پشتش ایستادند تا به هر روش ممکن روی نیمکت استقلال بنشیند، چرا و چطور به جایی رسید که همان هواداران امسال او را نمی‌خواستند؟
تجربه کردن برای یک جوان ایرادی که ندارد هیچ، بسیار خوب هم هست اما به شرطی که اولاً خود اشتباهش را بپذیرد و در ثانی از آن درس بگیرد و تکرار نکند. چیزی که در رفتار و گفتار نکونام تا این لحظه هرگز دیده نشده و او هرگز قبول نکرد که در از دست رفتن جام قهرمانی سهم داشته و از آن بدتر هنوز هم به همان رفتارها ادامه می‌دهد…
نگاه کنید به نحوه بازیکن گرفتن استقلال؛ نکونام فصل قبل مقابل جذب منتظر محمد ایستاد چرا که با خطیر دعوا داشت، سیلوا را نخواست چرا که خطیر مدیرعامل بود! اما امسال دو بازیکن بوسنیایی را بدون اطلاع او جذب کردند و صدایش هم در نیامد! یعنی کماکان اولویت او مصالح تیم نیست.
اما در بحث بازیکنان داخلی نکونام فصل قبل اشتباه بزرگی کرد که قبل از مطمئن شدن به جذب بازیکنان تازه، عذر نفراتی همچون حامدی‌فر و آرمان رمضانی را خواست. بعد که نتوانست بازیکن بگیرد، آنها را برگرداند! کیست که نداند چنین بازیکنی دیگر دلش با آن تیم و آن مربی نیست و اگر هم بخواهد نمی‌تواند ۱۰۰ توانش را بگذارد؟
انتظار می‌رفت نکونام از این تجربیات درس گرفته باشد اما ببینید همین حالا استقلال در چه شرایطی قرار دارد. هر ساعت خبری در مورد سیلوا می‌رسد کاملاً متضاد با خبر قبلی، به طوری که هیچکس نمی‌داند بالاخره این مدافع برزیلی را نکونام می‌خواهد یا نه! و دوباره داستان آرمان رمضانی که انگار به او گفته شده صبر کن تا تکلیف نقل و انتقالات ما مشخص شود!
بازیکنی که به خاطر یک تیم صبر کند و پیشنهاداتش را از دست بدهد، به فرض که روز آخر نقل و انتقالات او را برگرداندید چطور توقع دارید آن بازیکن با جان و دل برای شما بازی کند؟ متاسفانه فقط هم موضوع به آرمان رمضانی برنمی‌گردد، از بازیکنان فیکس نکونام مثل آرش رضاوند گرفته تا ذخیره‌هایی که او هرگز به آنها میدان نداد همچون سامان تورانیان یا محمدرضا خالد آبادی، هیچ کدام تکلیف خود را نمی‌دانند!
صالح حردانی که پیشنهاد داشت این رفتار نکونام را برنتابید و رفت. آنهایی که تاکنون نرفته‌اند، پیشنهاد دندانگیری ندارند و این یعنی به درد تیم بزرگ استقلال در لیگ نخبگان آسیا و لیگ برتر هم نخواهند خورد! حتی اگر ۱۰۰ از لحاظ جسمی و روحی آماده باشند، چه رسد به اینکه غرور و شخصیت آنها در هم شکسته….
با این نشانه‌ها فعلاً امید چندانی به موفقیت نکونام با این تیم نیست…
