گروه ادبیات خبرگزاری هنر ایران – درگذشت محمدعلی بهمنی شاعر نامدار ایران‌زمین موجی از تألم و ناراحتی را در جامعه به‌ویژه اهالی فرهنگ و ادب ایجاد کرد.

بهمنی شاعر و غزل سرا، سال ۱۳۲۱ در دزفول متولد شد. فریدون مشیری نخستین کسی بود که توانایی شعرگویی را در بهمنی، پیدا کرد و او نخستین شعرش را در ۱۰ سالگی برای مادرش سرود و مجله «روشن فکر» در سال ۱۳۳۱ آن را چاپ کرد.

محمدعلی بهمنی بهمنی از سال ۱۳۴۵ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و و برنامه صفحه شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس ارائه داده است. او از سال ۱۳۵۲ ساکن بندرعباس شد و پس از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدد به سال ۱۳۶۳ به بندرعباس عزیمت کرد و تا انتهای عمر همان‌جا ساکن بود. بهمنی جمعه نهم شهرویرماه دار فانی را وداع گفت.

بعد از درگذشت محمدعلی بهمنی، علیرضا قزوه شاعر معاصر کشورمان غم و اندوه خود را در قالب ابیات زیر ابراز نمود:

کرد هجران تو یکباره دلم را به دو نیم

غزل پارسی امروز یتیم است یتیم 

بهمنی رفت و شدم گرم تماشای غمش

که تماشای غم یار عذابی ست الیم 

نّه شهریور در جان و دلم زلزله شد 

نه فقظ زلزله افتاد به جان تقویم

مهربان ! خوب من ! این ها مشتی خاطره اند 

پرم از خاطره ی شیرین  زآن یار قدیم 

همه شب در باران عطر سخن های شماست 

وز غزلهای تو می گوید هر روز نسیم

شاعران هر یک پیغمبر عصر خویشند 

تو کلیم اللهی  یا خضر یا ابراهیم ؟

تو سلیمانی -گاهی که غزل می گویی-

شرط اگر سحر کلام است، کلیمی تو، کلیم

بهمنی نیز شهید است،  شهید غزل است

در تو ای بندر عباس شهیدی ست مقیم 

مرحبا آجرک الله بزرگا مردا

که غزلهای تو بشکوه و قوی بود و قویم

سوره فاتحه خوانید به یادش همگی

مغفرت خواهید از حضرت رحمان و رحیم 

بارالها تو بزرگی، تو بزرگی تو بزرگ 

نازنینا تو کریمی تو کریمی تو کریم 

“اسمع” ای عقل ، که تو شهره ی عقل و عشقی 

باد پاداشن تو راحتی و ناز و نعیم 

“افهم” ای عشق، خداوند نگهدارت باد

ما سپردیم شما را به خداوند عظیم