فرشاد پیوس از جمله بازیکنان خوش‌اخلاق پرسپولیس و تیم ملی بود که حتی مورد احترام هواداران استقلال هم قرار دارد. آقا فرشاد ۲۴ شهریور سال ۱۳۹۹ در گفت‌وگویی اختصاصی با خبرورزشی به نکات جالبی اشاره کرد که بد نیست چکیده آن حرف‌ها را دوباره مرور کنیم:

• یک بار سر تمرین بانک ملی رفتم و قبولم نکردند اما استاد اردشیر لارودی با یک بغل پا زدن در همان اولین جلسه تست راه آهن فهمید فوتبالیست هستم و مرا به این باشگاه برد.
• شاید در نازی‌آباد رفقای خوبی نداشتم و نمی‌دانم آن‌ها هنوز زنده هستند یا نه اما فوتبال باعث شد زندگی من تغییر کند. برخی از بچه‌محل‌هایم معتاد بودند و بعضی هم به خاطر همین اعتیاد فوت کردند. مسیر زندگی خیلی مهم است و نگاه یک مربی هم فوق‌العاده تاثیرگذار. شاید اگر آن روز سر تمرین راه آهن نمی‌رفتم و آقای لارودی من را کشف نمی‌کرد، امروز پشت میله‌های زندان بودم!
• خدا شاهد است در تمام مدتی که با علی پروین همکاری می‌کردم، هیچ‌وقت به من بد و بیراه نگفت و همیشه «آقا فرشاد» صدایم می‌کرد. البته من هم همواره حرمتش را نگه می‌داشتم.
• افتخار می‌کردم که ابتدای حضورم در تیم ملی نیمکت‌نشین حمید علیدوستی و عبدالعلی چنگیز بودم.
• ناصر محمدخانی بهترین مهاجم تاریخ ایران است.
• حدود ۲۵۶ گل برای پرسپولیس زده‌ام و باور کنید دلم می‌خواهد یک روز بازیکنی پیدا شود و این رکورد را بشکند.
• محسن عاشوری را من به پرسپولیس آوردم. البته بهروز رهبری‌فر و افشین پیروانی را هم همین‌طور.
• گلی که به احمدرضا عابدزاده زدم یکی از بهترین گل‌های زندگی‌ام محسوب می‌شود. زمستان سال ۶۹ بود و احمدرضا برای استقلال گلری می‌کرد. مسابقه با نتیجه یک بر یک به پایان رسید.
• رضا حسن‌زاده یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال ایران که در استقلال بازی می‌کرد، با من در تیم ملی هم همبازی بود و در دربی‌ها وظیفه مهارم را بر عهده می‌گرفت. باور کنید آن‌قدر به یکدیگر در میدان نزدیک بودیم که حتی صدای نفس نفس زدن همدیگر را هم می‌شنیدیم.
• پیراهن شماره ۱۷ که سال‌ها در پرسپولیس می‌پوشیدم را روز خداحافظی به مهدی مهدوی‌کیا دادم. او هم هنوز آن را نگه داشته و همیشه به من می‌گوید آن پیراهن برایش خوش‌یمن بود.