به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم؛ افزایش هزینه‌های زندگی و پایین بودن دستمزد مصوب شورای‌‌عالی کار باعث شده است به‌اعتقاد فعالان کارگری، جوانان تحصیل‌کرده و غیرتحصیل‌کرده تمایل چندانی به کار مولد در مراکز تولیدی نداشته باشند، به همین دلیل در برخی از فرصت‌های شغلی، کار هست اما نیروی کار نیست. جوانان جویای کار می گویند حقوق مصوب، کفاف هزینه‌های زندگی را نمی‌دهد.

نرخ پایین دستمزدها کنار نامشخص بودن تمدید قراردادهای موقت کار و نیز بیمه نکردن کارگران از سوی کارفرمایان،‌ طبعاً باعث گریز کارگران از محیط‌های کارگری می‌شود و به جایی می‌رسد که نیروی کار به‌عنوان موتور مولد کشور، قید کارگری را بزند و سراغ شغل‌های دیگر برود که بسیاری از آنها مشاغل کاذب است، این زنگ خطر را که سرآغاز شروع گسترش فقر در کشور است، بارها فعالان کارگری به صدا در آورده‌اند.

زهرا کاویانی، عضو هیئت علمی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی گفته است: از سال ۱۳۸۵ به بعد به‌مرور نرخ فقر دارای روند صعودی می‌شود و در سال ۱۳۹۰ به حدود ۲۰درصد می‌رسد.

کاویانی درباره خط فقر نیز گفت: «بر اساس آخرین محاسبات انجام‌شده، عدد برآوردی خط فقر یک خانوار ۳نفره در شهر تهران در سال ۱۴۰۳ حدود ۲۰ میلیون تومان است.

به گزارش تسنیم؛ با تصویب شورای‌عالی کار، حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال ۱۴۰۲، به‌میزان ۳۵درصد افزایش یافت, حداقل حقوق کارگران برای سال ۱۴۰۳، ۱۱میلیون و ۱۰۷هزار تومان شد.

تاکنون می‌توان گفت سیاستگذاران با تخصیص بودجه‌های چشمگیر سعی در کاهش نرخ فقر داشته‌اند؛ بااین‌حال تلاش‌های مذکور در این زمینه موفق نبوده است.

در چنین شرایطی بسیاری از اقتصاددانان معتقدند که حرکت به‌سوی رشد اقتصادی پایدار و ایجاد مشاغل متنوع و باکیفیت یکی از مهم‌ترین راه‌های کاهش نرخ فقر در کشور است، بااین‌حال پرسش‌های مختلفی در زمینه کیفیت فقر در ایران و راهکارهای کوتاه‌مدت مقابله با این پدیده وجود دارد.

*کسانی که فقر مطلق دارند شاغل‌اند، اما درآمدشان کفاف نمی‌دهد

میزان دستمزد تا حتی عقب‌تر از سبد معیشت است که احمد میدری, وزیر کار معتقد است کسانی که فقر مطلق دارند شاغل‌اند، اما درآمدشان کفاف نمی‌دهد.

احمد میدری با اعلام اینکه ۳۰درصد از جمعیت کشور زیر خط فقر هستند، گفت: اغلب کسانی که به فقر مطلق دچارند شغل و درآمد دارند، اما درآمد آنها کفاف زندگی‌شان را نمی‌دهد.

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره برنامه دولت چهاردهم برای از بین بردن فقر مطلق، گفت: یکی از احکام برنامه و شعاری که در دولت آقای روحانی و شهید رئیسی هم مطرح بود، بحث رفع فقر مطلق است. به‌لحاظ شاخص‌ها حدود ۳۰درصد از جمعیت کشور زیر خط فقر هستند و از بین بردن فقر مطلق یک آرمان و هدف است که باید به‌سمت آن حرکت کرد.

وی یادآور شد: تا اواسط دهه ۸۰ حدود ۱۲ تا ۱۵درصد فقر مطلق داشتیم که بعد از موج اول تحریم‌ها تا میانه دهه ۹۰ به حدود ۲۰درصد رسید، اما با شروع موج دوم تحریم‌ها و تورم شدید، از سال ۱۳۹۷ با شیب تندتری افزایش پیدا کرد و به ۳۰درصد در سال ۱۳۹۸ رسید. بر اساس داده‌های مرکز آمار ایران و گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، از سال ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۱ نرخ فقر نسبتاً ثابت و حدود ۳۰درصد بوده است.

وی ادامه داد: از بین بردن فقر مطلق فرآیند پیچیده‌ای است و بدون تردید شرایط اقتصاد کلان، یعنی تورم و رشد اقتصادی، دو متغیری است که در موفقیت آن نقش پررنگی دارد، ولی صرف رشد اقتصادی خوب و کنترل تورم، فقر مطلق را از بین نمی‌برد و نباید منتظر ماند که رشد اقتصادی خیلی بالایی اتفاق بیفتد، بلکه ما باید برای کاهش فقر اقدامات متفاوتی را انجام بدهیم.

میدری با ابراز اینکه “اقدام اول و تجربه همه کشور‌ها این است که «فقر شدید» را از بین ببریم.”، تصریح کرد: فقر شدید یعنی درآمد یک فرد کفاف هزینه خوراک را نمی‌دهد، به‌عبارت دیگر اگر فرد همه درآمدش را هم خرج کند، نمی‌تواند نیاز خوراکش را تأمین کند؛ یعنی شما فرض کنید که هزینه مسکن، حمل‌ونقل و بهداشت ندارد و فقط می‌خواهد غذا بخورد. فقر مطلق به موضوع تأمین حداقل نیاز‌های اساسی (مانند خوراک، پوشاک، مسکن، حمل‌ونقل و…) می‌پردازد، به‌عبارت دیگر، فقر مطلق را می‌توان ناتوانی در کسب حداقل استاندارد زندگی تعریف کرد؛ بنابراین فقر مطلق، اعم از فقر شدید است.

وی افزود: کسانی که دچار فقر شدید هستند عمدتاً افراد بیکار هستند، در حالی که اغلب کسانی که به فقر مطلق دچارند، شغل و درآمد دارند، اما درآمد آنها کفاف زندگی‌شان را نمی‌دهد. بر اساس داده‌های مرکز آمار، نرخ فقر شدید در کل ایران حدود ۶درصد با جمعیتی حدود ۵میلیون نفر بود و برنامه‌هایی ریخته و منابعی داده شد که بتوانیم این را از بین ببریم. در دنیا برای از بین بردن سطح‌بندی می‌کنند و بنابراین اگر ما در زمان حاضر نمی‌توانیم فقر مطلق را هدف قرار بدهیم، در مقابل می‌توانیم به‌تدریج آن را بهبود ببخشیم.

میرغفاری: دستمزد کارگران ۱۲میلیون تومان از حداقل سبد معیشت عقب است

علی‌رضا میرغفاری,‌ نماینده کارگران در شورای‌عالی کار درباره اینکه “در زمان حاضر رقم دستمزد چقدر از تورم عقب است؟” می‌گوید: ماده ۴۱ قانون کار، دو مورد صراحت دارد؛ در بند یک قانون کار آمده است که حداقل دستمزد با توجه به تورم افزایش پیدا کند، در بند ۲ هم آمده که حداقل دستمزد باید به‌میزانی افزایش پیدا کند که بدون در نظر گرفتن شرایط روحی، جسمی و جنسی بتواند نیازهای یک خانواده‌ای را که بُعد آن را مراکز رسمی اعلام می‌کنند، تأمین کند.

میرغفاری می‌افزاید: این‌که تورم هر سال چقدر است، مشخص است و این افزایش‌هایی هم که داشتیم و کمتر از تورم طی سال‌های گذشته بوده است، همه نشان می‌دهد سفره کارگران روز به روز کوچک می‌شود و قدرت خریدشان کاهش پیدا می‌کند، اما عقب‌افتادگی از نیازها و سبد معیشت به‌حدی چشم‌گیر هست که دیگر امروزه با درصدی افزایش هم فکر نمی‌کنم بتوانیم عقب‌افتادگی را جبران کنیم.

وی متذکر می‌شود: حداقل رقم سبد معیشت کارگران در حدود ۲۳میلیون تومان است و این در حالی است که حداقل دستمزد برای یک خانواده با بُعد ۲.۳ نفر، ۱۱میلیون و ۱۰۰هزار تومان است و این یعنی در حدود ۱۲میلیون تومان، و ۶۰درصد میان حداقل دستمزد با حداقل سبد معیشت کارگران فاصله است.

انتهای پیام/+