بابک راحتی، نوازنده تار و مدرس دانشگاه، و داور بخش تار و سه تار هفدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان درباره اصالت اجرا‌ها بیان کرد: در جشنواره‌هایی مثل جوان که جنبه رقابت وجود دارد راهی نیست جز این‌که مطالب توسط کارشناسان مشخص شود و بحث اصالت را جستجو کرد.

او افزود: در فراخوان امسال رگه‌های پیوسته اصالت از ساختار موسیقی ایرانی که بتوانیم روشن آن را دنبال کنیم در آثار نسل‌های گذشته در این آزمون می‌بینیم. اصالت در ردیفنوازی ملاک کار هیئت داوران بود و بخصوص برای ساز تار ارجاع تنها به یک ردیف نبود. حق انتخاب شرکت‌کنندگان بیشتر بود.

راحتی اظهار کرد: زمانی ردیفنوازی پویا و کاربردی می‌شود که مانند باقی پدیده‌های اجتماعی دیگر حرکت کند و فقط یک ردیف و یک مکتب نباشد. مکتب‌های درجه یک کم هستند. ردیف هم به همین شکل است و به یک نسخه خلاصه نشده است؛ بنابراین شرکت‌کنندگان باید در هنگام اجرا به نکات فنی و اصالت اجرا توجه داشته باشند. در بخش تار سه ردیف میرزاعبدالله، آقاحسینقلی و موسی معروفی در نظر گرفته شده که هم آزادی عمل به شرکت‌کننده می‌دهد و هم وسعتی که گفتم را دربرمی‌گیرد. در چنین شرایطی هر پدیده‌ای بخش بیشتری از واقعیت فرهنگی آن کشور را در خود دارد.

این نوازنده عنوان کرد: در داوری فاکتور‌های مختلفی را در نظر گرفتیم تا به اصالت برسیم. در واقع صرفاً ملودی مورد توجه نیست، بلکه شیوه اجرا، زیبایی‌شناسی، درک فرهنگی و… مدّ نظر قرار گرفته است.

راحتی درباره تفاوت اجرای این نسل با نسل قدیم بیان کرد: بخش شیرین جشنواره برای ما همین است. وقتی در پشت صحنه حضور یافتم همه در حال تمرین بودند و این هیجان و انگیزه در تمام رده‌های سنی دیده می‌شد. این ذوق وجود دارد و نیروی حرکتی آن‌هاست. با این بمباران اطلاعات، فضای مجازی و هوش مصنوعی هنوز هستند جوان‌هایی که از سنین پایین با شور و هیجان روی صحنه بیایند و خودشان را محک بزنند تا موسیقی ایرانی بیاموزند. این دُر گرانی است که باید آن را حفظ کرد و کار هر کسی هم نیست.