به گزارش هنرآنلاین، مراسم تشییع پیکر این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان و پژوهشگر امروز اول مهر ماه در پهنه رودکی با حضور نویسندگان، جمعی از اهالی فرهنگ و هنر و علاقه‌مندان‌اش برپا شد. بنابر اعلام قبلی مقرر شده است تا پیکر این نویسنده پیشکسوت در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شود. محمود حکیمی زاده […]
به گزارش هنرآنلاین، مراسم تشییع پیکر این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان و پژوهشگر امروز اول مهر ماه در پهنه رودکی با حضور نویسندگان، جمعی از اهالی فرهنگ و هنر و علاقه‌مندان‌اش برپا شد.
بنابر اعلام قبلی مقرر شده است تا پیکر این نویسنده پیشکسوت در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شود.
محمود حکیمی زاده ۹ شهریور ۱۳۲۳ در تهران بود و روز ۳۰ شهریور ماه و پس از تحمل یک دوره بیماری در سن ۸۰ سالگی از دنیا رفت.
او نویسندگی را از سال ۱۳۳۹ در مجله کیهان بچه‌ها شروع کرد که چهار سال ادامه داشت. نخستین کتاب دینی حکیمی در سال ۱۳۴۷ درباره زندگانی مصعب‌بن عمیر صحابی قهرمان پیامبر اسلام بود که با عنوان «اشراف‌زاده قهرمان» به چاپ رسید و مورد استقبال نوجوانان و جوانان قرار گرفت و بارها تجدیدچاپ شد.
او پیش‌تر ادامه راه داستان‌نویسی خود را این‌طور بیان کرده بود: «از سال ۱۳۴۷ به جمع نویسندگان مجله «درس‌هایی از مکتب اسلام» پیوستم و از سال ۱۳۵۰ داستان‌های دینی را در این مجله وزین حوزه علمیه آغاز کردم. هر داستان گاه بسیار طولانی بود. آخرین داستان دنباله‌دار من در این مجله اکنون «شکوفایی تشیع» نام دارد که تاکنون ۱۸ بخش آن در ۱۸ شماره به چاپ رسیده است.»
محمود حکیمی در زمینه ادبیات، تاریخ تمدن و تاریخ اسلام قلم زده و کتاب‌های بسیاری را نیز ترجمه کرده بود. داستان‌هایی از عصر ناصرالدین‌شاه، مجموعه چهارجلدی «هزار و یک حکایت تاریخی»، رمان پرفروش «نقابداران جوان»، مجموعه ۲۲ جلدی «تاریخ تمدن» و ده‌ها اثر دیگر از نوشته‌های این نویسنده پیشکسوت بود.
در بخشی از مراسم تشییع سیدعباس صالحی – وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن عرض تسلیت، گفت: در بیمارستان هم خدمت خانواده ایشان عرض کردم، استاد محمود حکیمی خاطره ناب دوران نوجوانی و جوانی امثال بنده هستند، خاطره‌ای که تجدید ناپذیر است. آثار ایشان که آن زمان در نشریات چاپ می شد در زمانی که یا ادبیات چپ، ادبیاتِ مسلط بود و یا فضایی از بی‌تفاوتی سنت‌گرایانه وجود داشت، ما را به وجد می‌آورد.
او ادامه داد: ادبیات ایشان در دهه ۵۰ برای ما نسل نوجوان مذهبی دریچه‌ای بود برای چشیدن زبانی از دین که همراه با زندگی، حیات اجتماعی و چشم‌اندازی در مقابل مدینه فاضله‌های ساختگی دیگران همراه بود. از این جهت استاد حکیمی یک استاد واقعی بود. شاید به شکل کلاسیک شاگردی ایشان را نکرده بودیم اما ایشان آموزگاری بودند که برای ما ما فرصت حیات اجتماعی همراه با نهضت حضرت امام (ره) فراهم کردند.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: تعلقات ایشان در رابطه با تاریخ و تمدن اسلامی و ایرانی حتی در دهه‌های بعدی هم محترم بود. علاقه ایشان به اهل بیت (ع) باعث می‌شد خود را در شعاع این موقعیت تصویر کند. قرین شدن وفات ایشان با ولادت حضرت رسول(ص) و امام صادق (ع) همان حلقه‌های وصل وجودی است که حتی در پایان زندگی هم خود را نشان می‌دهد.
اجرای این مراسم بر عهده مهدی کاموس نویسنده و داستان‌نویس بود.
همچنین پس از اقامه نماز میت، پیکر حکیمی برای تدفین به قطعه نام‌آوران بهشت‌زهرای تهران منتقل شد.
