ماهواره PAGEOS به عنوان یک هدف ردیابی توانست ۴۶ ایستگاه را از هر قاره روی زمین شناخته و به هم متصل کند. اما به گفته ناسا، این کار برای PAGEOS به خوبی پایان نیافته است. 
به گزارش سایت interestingengineering؛ این ماهواره از یک لایه پلاستیکی ضخیم با پوشش آلومینیوم در سال ۱۹۶۶ توسط ناسا ساخته شده بود که حجمی معادل ۱۴ هزارو ۸۰۰ متر مکعب را در مدار زمین احاطه کرده و دومین ماهواره ژئودتیکی ناسا بود.
گفته شده، این ماهواره برای ارائه یک هدف ردیابی ساخته شد و ۴۶ ایستگاه را در فاصله ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ کیلومتری از سراسر جهان با دقت باورنکردنی ۳ تا ۵ مترپ به هم متصل کرد. هنگامی که ساخت آن کامل شد، در مدار باد کرد تا به عنوان یک بازتابنده غول پیکر از نور خورشید عمل کند.اما پس از اینکه فضاپیما در جولای ۱۹۷۵ در مدار قطبی قرار گرفت به دلیل شکستگی تا حدی متلاشی شد.

در ژانویه ۱۹۷۶، PAGEOS برای دومین بار دچار شکستگی شد که منجر به انتشار تعداد زیادی تکه از بالون شد که بیشتر آن‌ها در دهه بعد دوباره وارد جو شدند. سرانجام، در سال ۲۰۱۶، یکی از بزرگ‌ترین قطعات PAGEOS از مدار خارج شد و نقطه پایانی برای بالون بود. اما باز هم ارزش داشت.
ناسا قبلاً تخمین زده بود که برای برآورده کردن الزامات ماموریت، یکپارچگی ساختاری فیلم PET باربر ماهواره و بازتاب سطح آلومینیوم رسوب‌شده با بخار آن باید به مدت پنج سال حفظ شود. با این حال PAGEOS توانست به مدت ۱۰ سال در شرایط مساعد دوام بیاورد، به همین دلیل است که موفقیت بزرگی محسوب می‌شود.
بیشتر بخوانید