به گزارش سرویس اقتصادی ادراک خبر به نقل از خبرگزاری فارس، بدون شک اساسیترین الزام فعلی صنعت نفت ایران، جذب سرمایهگذاری و تامین مالی پروژههاست. سرمایهگذاری همانند خونی در رگ صنعت نفت است که فقدان آن موجب رکورد و تلف شدن ظرفیتها در این صنعت استراتژیک میشود. اعمال تحریمهای ظالمانه آمریکا موجب شد که صنعت […]
به گزارش سرویس اقتصادی ادراک خبر به نقل از خبرگزاری فارس، بدون شک اساسیترین الزام فعلی صنعت نفت ایران، جذب سرمایهگذاری و تامین مالی پروژههاست. سرمایهگذاری همانند خونی در رگ صنعت نفت است که فقدان آن موجب رکورد و تلف شدن ظرفیتها در این صنعت استراتژیک میشود. اعمال تحریمهای ظالمانه آمریکا موجب شد که صنعت نفت ایران از فرصت جذب سرمایهگذاری خارجی از کشورهای اروپایی تا حد زیادی محروم بماند، هر چند جذب سرمایهگذاری از کشورهایی نظیر چین و روسیه در زمان تحریمهای اول و دوم انجام شده است که میتواند با گسترش تعاملات افزایش یابد. *تقابل ایدهها برای تامین مالی پروژههای نفتی در این بین، یک ایده برای جذب سرمایهگذاری خارجی توسط دولت تدبیر و امید مطرح شد و آن امضای قرارداد برجام و استفاده از ظرفیت سرمایهگذاری کشورهای غربی بود. با شکست پروژه برجام و رفتن توتال از پروژه فاز ۱۱ پارس جنوبی عملا پرونده این ایده بسته شد. در حال حاضر در صورت رسیدن به توافق وین، باز هم امکان جذب سرمایهگذاری کلان شرکتهای غربی در ایران چندان نخواهد بود، زیرا آنها تجربه خروج ناگهانی آمریکا از برجام را داشتهاند و حاضر به پذیرش ریسک سرمایهگذاری بلندمدت در صنعت نفت ایران نمیشوند. در مقابل شرکت ملی نفت ایران در دولت سیزدهم، ایده جذب سرمایهگذاری از «کنسرسیوم بانکها و هلدینگهای صنایع بزرگ» را مطرح کرده است. طبق آمار تاکنون به میزان ۲.۸ میلیارد دلار تفاهمنامه برای توسعه میادین نفت و گاز منعقد شده است. همچنین مدیرعامل شرکت ملی نفت از جذب سرمایهگذاری ۷.۵ میلیارد دلاری بانکها در فاز دوم توسعه میدان آزادگان در ماههای آینده خبر داده است. *برنامه مبهم جذب ۱۶۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری در نفت این ایده شرکت ملی نفت هر چند گام رو به جلویی محسوب میشود اما به نظر نمیرسد بتواند به تنهایی حجم سرمایهگذاری سنگین لازم در بالادست صنعت نفت را به دوش بکشد. محسن خجستهمهر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران درباره حجم سرمایهگذاری موردنیاز در بالادست نفت میگوید: صنعت نفت به ۱۶۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری نیاز دارد. اگر بخواهیم تولید نفت خام را ۵.۷ میلیون بشکه در روز برسانیم به حدود ۹۰ میلیارد دلار منابع مالی نیاز داریم، همچنین اگر بخواهیم ظرفیت تولید روزانه گاز را متناسب با نیاز کشور ۱.۵ برابر کرده و به ۱.۵ میلیارد مترمکعب در روز برسانیم، باید ۷۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری کنیم. حال سوال اساسی این است که با توجه به نتایج نامطلوب ایده برجام در جذب سرمایهگذاری خارجی، برنامه و ایده شرکت نفت برای جذب سرمایهگذاری ۱۶۰ میلیارد دلاری در ۸ سال چیست؟ البته برخی کارشناسان از اساس نیاز به این میزان سرمایهگذاری ارزی در صنعت نفت را قبول نداشته و محاسبات شرکت ملی نفت را غیرکارشناسی میدانند. مالک شریعتی عضو کمیسیون انرژی مجلس در صفحه توئیتر خود در واکنش به اعلام ارقام سرمایهگذاری در صنعت نفت گفت: به علت عدم شفافیت مالی وزارت نفت، چنین اعدادی مورد تایید مجلس نیست. بیان ارقام سنگین متضاد و فاقد محاسبات کارشناسی برای سرمایه گذاری خارجی، در شرایط مذاکراتی خطای مضاعف است. بیش از ۶۰ درصد سرمایه موردنیاز توسعه صنعت نفت وگاز کشور ریالی است و باید از بازار سرمایه داخلی جذب شود. در مجموع هر چند ایدههایی خوبی توسط شرکت ملی نفت برای جذب سرمایهگذاری مطرح شده است اما هنوز ابهاماتی جدی در محاسبات و نحوه تامین مالی پروژههای بالادستی نفت وجود دارد و معلوم نیست دقیقا برنامه شرکت ملی نفت دولت سیزدهم در این باره چیست؟ ت ۸