سازمان بهداشت جهانی شب گذشته با ابراز نگرانی عمیق از شیوع ویروس ماربورگ در سطح جهان، تاکید کرد که این ویروس قادر است فرد مبتلا را ظرف ۳ روز از بین ببرد.

سخنگوی این سازمان در گفت و گو با شبکه العربیه گفت: اگر مردم از روش‌های پیشگیری پیروی کنند، شانس زنده ماندن از ماربورگ افزایش می‌یابد.

او گفت: خطرناک‌ترین علامت ویروس ماربورگ رسیدن به تب خونریزی دهنده است.

پس از اعلام اولین شیوع این بیماری توسط سازمان بهداشت جهانی در غنا، دو مورد مرگ و میر بر اثر این بیماری ثبت شده که نگرانی‌ها را در سراسر جهان برانگیخته است.

این بیماری یک تب خونریزی دهنده بسیار مسری از خانواده ابولا است که توسط خفاش‌های میوه خوار و از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن افراد و سطوح آلوده بین افراد منتقل می‌شود.

در طول دوره کمون مسری نیست

در حالی که گسترش این ویروس در بین انسان‌ها مستلزم تماس نزدیک با فرد آلوده است، اما در طول دوره نهفتگی خود انسان را مبتلا نمی‌کند.

فرد با تماس با خون بیمار یا سایر مایعات بدن (مدفوع، استفراغ، ادرار، بزاق، ترشحات تنفسی) که حاوی ویروس در غلظت‌های بالا هستند، آلوده می‌شود.

توانایی افراد مبتلا در انتقال عفونت با پیشرفت بیماری افزایش می‌یابد و این توانایی در مرحله شدید بیماری به اوج خود می‌رسد.

تماس نزدیک با بیماران مبتلا به نوع حاد در حین مراقبت از آن‌ها در خانه یا بیمارستان، و برخی از روش‌های دفن از راه‌های رایج عفونت هستند.

علائم بیماری

علائم عمده‌ای برای مبتلایان به ویروس ماربورگ وجود دارد؛ به گونه‌ای که این بیماری به طور ناگهانی با سردرد و ضعف شدید شروع می‌شود و از دیگر علائم شایع آن درد عضلانی است.

بیمار معمولاً در روز اول عفونت تب شدید و به دنبال آن ضعف تدریجی و سریع را تجربه می‌کند.

حدود روز سوم بیمار اسهال آبکی شدید، درد، گرفتگی شکم، تهوع و استفراغ خواهد داشت. اسهال می‌تواند تا یک هفته ادامه یابد.

گفته شده است که بیمار در این مرحله ویژگی‌های «شبح‌مانند»، چشم‌های عمیق، چهره‌ای آشفته و بی‌حالی شدید را از خود نشان می‌دهد.

بسیاری از بیماران همچنین علائم خونریزی شدید را بین روز پنجم تا هفتم نشان می‌دهند و می‌دانیم که موارد کشنده معمولاً با نوعی خونریزی از چندین مکان مشخص می‌شود.

ذکر شده است که وجود خون تازه در استفراغ و مدفوع اغلب با خونریزی از بینی و لثه همراه است.

در موارد کشنده، مرگ بین روز هشتم تا نهم پس از شروع علائم و معمولاً قبل از شوک رخ می‌دهد.

هیچ درمان یا واکسنی وجود ندارد

شایان ذکر است که هنوز هیچ واکسن یا درمان خاصی برای مبارزه با این بیماری وجود ندارد. مطالعات اکولوژیکی برای تعیین مخزن طبیعی ماربورگ و ابولا در حال انجام است.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد خفاش‌ها نقش دارند، اما تلاش‌های قابل توجهی برای تعیین قطعی مسیر طبیعی انتقال بیماری باقی مانده است.

میمون‌ها نیز می‌توانند عفونت را منتقل کنند، اما منبع معقولی برای بیماری محسوب نمی‌شود؛ زیرا تقریباً همه حیوانات آلوده خیلی سریع می‌میرند و جایی برای زنده ماندن و انتقال ویروس باقی نمی‌گذارند. همچنین خاطرنشان می‌شود که تلفات انسانی به صورت پراکنده رخ می‌دهد.

اولین شیوع و ریشه نام

این بیماری اولین بار در سال ۱۹۶۷ شناسایی شد که در دو مرکز واقع در ماربورگ آلمان و بلگراد جمهوری یوگسلاوی سابق شیوع یافت.

شیوع این بیماری به فعالیت‌های آزمایشگاهی با استفاده از میمون‌های سبز آفریقایی (Cercopithecus aethiops) وارد شده از اوگاندا نسبت داده شد.

بعدها، شیوع بیماری در آنگولا، جمهوری دموکراتیک کنگو، کنیا، آفریقای جنوبی و اوگاندا گزارش شد.

منبع: العربیه