به گزارش ادارک خبر به نقل از هنر آنلاین: محمدرضا عطایی‌فر نویسنده نمایش «فریاد خاموش» است که این روزها در تالار سایه مجموعه تئاترشهر روی صحنه می‌رود. این نویسنده، کارگردان و بازیگر یادداشتی درباره این اثر در اختیار هنرآنلاین قرار داده که متن آن به این شرح است:

«نمایش «فریاد خاموش» به کارگردانى محمدهادی عطایی که این روزها در سالن سایه تئاتر روی صحنه است، سه اپیزود از نمایش «هفت پرده از قصه‌های پشت پرده» است که حدود یک دهه پیش با بازیگرانی چون حمیدرضا آذرنگ، افشین هاشمی و جواد عزتى به کارگردانی بنده اجرا و بسیار هم از آن استقبال شد.

آنچه در این نمایش با نگاه کارگردان تغییر کرده کمى اندیشه مذهبی بر آن غالب شده و آنچه من در نمایش «هفت پرده» دنبال آن بودم فرایند منطقى داستان و کمی نگاه مستقیم به پیامدهاى بعد از جنگ تحمیلی بود.

در اپیزود اول، مردی مجبور می‌شود همسنگر و رفیق چندین ساله خود را که روى تانک عراقی‌ها بسته شده است با آرپیچی شهید کند و حالا بعد سال‌ها باید به خواستگارى خواهرش، آن‌هم به اجبار مادر برود و باید همه حقایق را که این سال‌ها پنهان کرده است بگوید. در این اپیزود روایت با چاشنی مذهبی (خواندن کامل سوره حمد و توحید) با نگاه خاص کارگردان همراه شده که شخصاً با آن مشکلی ندارم حتی اگر در سلیقه بنده نباشد.

آنچه در اپیزود دوم از قلم افتاده، صیغه عقد جوانی با دختر مورد علاقه‌اش (جیران) است که ١٣ روز بیشتر از خدمتش نمانده و حال به اصرار فرمانده به خط آمده و اسیر شده است و چاره‌ای جز بازگشت به وطن ندارد و شاید همان باعث شده کمى تزلزل در شخصیت ایجاد شده باشد هر چند طنازی‌هایی که محمدهادی عطایی به آن اضافه کرده مطمئناً در رشد اپیزود نقش داشته است.

در اپیزود سوم نمایش، همه شخصیت‌هایی که در نمایش همچون نخ تسبیح به هم مرتبط هستند نمایان می‌شوند اما چون فقط سه اپیزود از آن اجرا شد، شاید برای تماشاگر کمی کنگ باشد و نکته دیگر بازهم گرایش‌های مذهبی است که در آن اضافه شده است که شاید دلایل کارگردان گرفتن زهر ضد جنگ بودن اپیزود آخر است.

در نهایت دوستانی که چندی پیش نمایش «کنسرت تئاتر مرگ گرم» را دیده‌اند وقتى آن‌ها را با هم مقایسه می‌کنند شاید تفاوت اندیشه بنده را لمس کنند اما آنچه بنده را وادار به نوشتن این یادداشت کرد در سه نکته نهفته است:

یک: این نمایشنامه برای حدود دو دهه پیش است و به فراخور زمان خودش نیاز به بازنگری داشته و محمدهادی عطایی شاید در تغییر آن موفق بوده است.

دو: اینکه یک نمایش با مضمون جنگ که شاید به خاطر تولید آثار بیش از حد شعارى و گاه سخیف که باعث شده نگاه مخاطبان به چنین آثارى تغییر کند باز هم توانسته چندین شب تمامى بلیت‌هایش را پیش‌فروش کند و مورداستقبال قرار بگیرد باید از گروه اجرایی تقدیر کرد.

سه: این اثر متعلق به کارگردان کار است و با مجوز بنده تغییرات در متن نیز از زاویه دید کارگردان است و برای بنده محترم و در آخر امیدوارم این اثر را تماشا کنید و نقطه‌نظرهای خودتان را برایمان به قلم تحریر درآورید.»