هفته خوبی برای لیگ برتر نبود. با ضربه‌های سر، کارت‌های قرمز مربیان و درخواست‌های انتقال چند میلیون پوندی و ستاره‌ها دوباره به پرداخت دستمزد بیش از حد و نازپروردگی از سوی سیاستمداران متهم شدند.
اما ایان رایت سوء‌استفاده از سوی سیاستمداران و شرکا را «ریاکارانه» می‌داند. ایان، ۵۸ ساله، می‌گوید: «همیشه واکنش‌های منفی علیه فوتبالیست‌ها وجود دارد. وقتی همه‌گیری کرونا شروع شد، همه در خانه نشسته بودند و می‌گفتند فوتبالیست‌ها باید این کار را انجام دهند، فوتبالیست‌ها باید آن کار را انجام دهند. در واقع فوتبالیست‌ها همیشه کار درست را انجام می‌دهند، زیرا آنها پسران طبقه کارگر هستند. سیاستمداران همیشه به حقوق‌ها نگاه میکنند. اگر پسر من بود قطعاً از اینکه چنین درآمدی داشته باشد خوشحال می‌شدم، اگر پسر خودشان بود هم خوشحال می‌شدند.»
ایان مهاجم سابق انگلیس که در سال ۱۹۹۱ با مبلغ رکوردشکنانه ۲.۵ میلیون پوند از کریستال پالاس به آرسنال پیوست، از حقوق بازیکنان نیز دفاع کرده است، اما با این حال دستمزدهای امروز را هنگفت می‌داند، به ویژه در بحبوحه بحران اقتصادی امروزی. او ادامه می‌دهد: «احتمالاً به ارزش بازار بستگی دارد. به کوین دبروینه (منچسترسیتی) نگاه کنید. او برای قرارداد جدیدش الگوریتم‌ها و معنای آن را به باشگاه نشان داد. اگر یک بازیکن می‌تواند به باشگاه نشان بدهد که چه کارهایی از او ساخته است و توانایی‌هایش در چه حد است، چطور من می‌توانم اینجا بایستم و بگویم نه او حق ندارد اینهمه درآمد داشته باشد؟ بله، وقتی در نظر بگیرید که یک مرد معمولی در خیابان بین ۲۵۰۰۰ تا ۳۱۰۰۰ پوند درآمد دارد، پول زیادی است. اما این‌ها دو دنیای متفاوت هستند.»
ایان از زمان بازنشستگی در سال ۲۰۰۰، اصلاً پیر نشده است. او هنوز هم تناسب اندام خود را حفظ کرده و سه بار در هفته با دو مربی تمرین میکند. او پس از تیری آنری دومین گلزن برتر توپچی‌هاست و بخشی از تیم پخش بی‌بی‌سی برای یوروی اخیر بوده است. اعتراف کرد که بعد از قهرمانی تیم زنان انگلیس در یورو، وقتی دوربین‌ها خاموش شدند گریه کرد. او همچنین قاطعانه بر این باور است که دولت باید ارائه فوتبال به دختران و پسران را برای همه مدارس اجباری کند و توضیح داد: «من می‌خواهم بازی زنان به مرحله بعدی برود، بودجه لازم را دریافت کند و پول بیشتری از اسپانسرها به تیمشان واریز شود.»
ایان می‌گوید زمانی به دلیل داشتن لهجه طبقه کارگر مسخره می‌شد. او در لویشم، جنوب شرقی لندن، بزرگ شده است و می‌گوید این چیزها دیگر او را آزار نمی‌دهد: «مردم چیزهای زیادی می‌گفتند، مثلاً اینکه من نمی‌توانم یک جمله را درست بگویم. اما الان اصلاً از این چیزها ناراحت نمی‌شوم و نگران حرف مردم نیستم.»
ایان تا ۲۱ سالگی حرفه‌ای نشد. او تا آن زمان به عنوان کارگر با حداقل دستمزد کار می‌کرد. او می‌گوید که برای مدت کوتاهی در پالاس و آرسنال مسخره می‌شد، زیرا نمی‌دانست چگونه غذای شیک بخورد، یا حتی چگونه استیک سفارش دهد: «وقتی جوانتر بودم فقط آنقدری غذا می‌خوردم که سیر بشوم. ما عمدتاً غذاهای هند غربی می‌خوردیم و تنها زمانی که به پالاس رفتم شروع به خوردن پاستا کردم، قبلاً هرگز آن را نخورده بودم. غذا خوردن با بقیه بازیکنان مثل کابوس بود. من غذا خوردن با تیم را متوقف کردم زیرا آنها من را اذیت می‌کردند. من منوها را نمی‌فهمیدم، نمی‌دانستم سیب‌زمینی سرخ‌شده چیست، فرق استیک‌ها چیست. رستوران‌ها را ترسناک می‌دانستم و از مادرم می‌خواستم برایم غذا درست کند و با خودم می‌آورم و مخفیانه می‌خوردم. اما اکنون مشتاقم که خوب غذا بخورم تا سوخت بدن را تامین کنم و از خودم مراقبت کنم.»
ایان با وجود شهرت و ثروتش، خاکی و فروتن باقی مانده است. او همسرش را آشکارا می‌ستاید و او را مشاور خودش می‌داند. او می‌گوید: «فوتبالیست‌های زیادی هستند که خیلی بهتر از من کار کرده‌اند. حضور در تالار مشاهیر لیگ برتر بزرگترین اتفاقی است که برای من افتاده است. از جایی که آمدم و به تالار مشاهیر رسیدم… من موفق شدم.»
