تیمی از محققان دانشگاه تگزاس نوع جدیدی از آنزیمها را ایجاد کرده اند که میتواند بازیافت را در مقیاس بزرگ انجام دهد و تاثیر آلودگی پلاستیک را کاهش دهد. این کار به کمک پلی اتیلن ترفتالات، پلیمری که در بیشتر پلاستیکهای مصرفی، از جمله بطریهای آب، بسته بندی و برخی از منسوجات یافت میشود، انجام […]
تیمی از محققان دانشگاه تگزاس نوع جدیدی از آنزیمها را ایجاد کرده اند که میتواند بازیافت را در مقیاس بزرگ انجام دهد و تاثیر آلودگی پلاستیک را کاهش دهد.
این کار به کمک پلی اتیلن ترفتالات، پلیمری که در بیشتر پلاستیکهای مصرفی، از جمله بطریهای آب، بسته بندی و برخی از منسوجات یافت میشود، انجام میشود. این آنزیم توانست یک “فرایند دایرهای” شکستن پلاستیک به قطعات کوچکتر و ترکیب شیمیایی آن را، در کمتر از ۲۴ ساعت تکمیل کند.
محققان این آنزیم را FAST-PETase نامیدند. این آنزیم پتانسیل افزایش بازیافت را در مقیاس بزرگ دارد و به صنایع بزرگ این امکان را میدهد تا با بازیابی و استفاده مجدد از پلاستیک در سطح مولکولی، اثرات زیستمحیطی خود را کاهش دهند.
هال آلپر یکی از محققان این مطالعه گفت: “امکانات بیپایانی در صنایع برای بهرهگیری از این فرآیند بازیافت پیشگام وجود دارد و علاوه بر صنعت مدیریت ضایعات، این فرصت را برای شرکتهای هر بخش فراهم میکند تا در بازیافت محصولات خود پیشگام و خودکفا شوند. ”
این آنزیم با شکستن پلاستیک به قطعات کوچکتر کار میکند، فرآیندی که به نام پلیمریزاسیون شناخته میشود، قبل از اینکه دوباره آنها را مجدداً در یک فرآیند معکوس به نام پلیمریزاسیون مجدد ترکیب کند. در برخی موارد، محققان توانستهاند در عرض ۲۴ ساعت به طور کامل برخی از پلاستیکها را به مونومرها، مولکولهای آلی کوچکی که پلاستیک را میسازند، تجزیه کنند.
بیشتر بخوانید