طبق تحقیقات دانشمندان آمریکایی معلوم شد که امکان جهش خال‌های پوستی به نوعی سرطان وجود دارد، اما فعال کردن پروتئین‌هایی که رشد سلول‌ها را تنظیم می‌کنند به جلوگیری از جهش خال‌ها به ملانوم (غده سرطانی) کمک می‌کند.

به نقل از دانشگاه بوستون و طبق تحقیقات جدید دانشکده پزشکی این دانشگاه، در یک تکه کوچک پوست که بزرگ‌تر از یک سانتی متر هم نیست، میلیون‌ها سلول وجود دارد که همگی وظایف مختلفی را انجام می‌دهند، مانند محافظت از ما در برابر باکتری‌ها و تشخیص دما. بخشی از آن‌ها ملانوسیت‌ها هستند، نوعی سلول که به تولید ملانین اختصاص دارد، ماده‌ای که به پوست، چشم‌ها و مو‌های ما رنگ می‌دهد و اگر توسط اشعه ماوراء بنفش خورشید تحریک شود، می‌توانند خال یا علائم زیبایی ایجاد کنند.

اگرچه خال‌های بی‌ضرر بسیار هستند، اما برخی از آن‌ها به رشد و جهش ادامه می‌دهند تا زمانی که به ملانوم، کشنده‌ترین نوع سرطان پوست تبدیل شوند. در حالی که ملانوما تنها حدود ۱ درصد از کل سرطان‌های پوست را تشکیل می‌دهد، اما باعث اکثر مرگ و میر‌های مرتبط با سرطان پوست می‌شود، که بیشتر در افراد زیر ۳۰ سال، به ویژه زنان، ایجاد می‌شود. تقریباً ۳۰ درصد ملانوم‌ها از خال‌های موجود روی پوست شروع می‌شوند. در حالی که برخی دیگر رشد نمی‌کنند.

آیا همان عملکرد مولکولی که از تکثیر خال‌های معمولی جلوگیری می‌کند می‌تواند در سلول‌های سرطانی اعمال شود؟ تیمی از محققان به رهبری دانشگاه بوستون پاسخ‌هایی دارند و یافته‌های آن‌ها می‌تواند به اهداف دارویی جدیدی برای درمان موفقیت آمیز سرطان منجر شود.

در مقاله‌ای که در مجله معتبر (Nature Communications) منتشر شد، آن‌ها کشف کردند که یک مسیر سیگنال دهنده که رشد همه سلول‌ها را تنظیم می‌کند (به نام مسیر سرکوب گر تومور) نقش مهمی در جلوگیری از تبدیل خال‌ها به ملانوم ایفا می‌کند. این مسیر با تعدیل دو پروتئین در سلول، رشد را تنظیم می‌کند. هنگامی که این پروتئین‌ها فعال هستند، ژن موجود در سلول‌ها را به حالت رشد تغییر می‌دهند. اما هنگامی که غیرفعال می‌شود و یا زمانی که یک عضو به اندازه کامل خود می‌رسد، ماهیت ژن تغییر می‌کند تا رشد در سلول‌ها متوقف شود.

پروفسور دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بوستون، می‌گوید: «مسیر فعال شدن این پروتئین‌ها می‌تواند میزان نابودی سلول‌ها را نشان دهد، به این معنی که تشخیص می‌دهد چیزی در حال رشد است یا نه و تفاوت بین سلول‌های سرطانی و سلول‌های طبیعی را بررسی می‌کند.

گانم می‌افزاید: «ما به این نتیجه رسیدیم که این چیزی است که ممکن است در این خال‌ها اتفاق بیفتد و مسیر پروتئین ها، رشد مداوم یک خال را متوقف کند. سپس موش‌ها و سلول‌های انسان بررسی شدند تا ببینند وقتی مسیر پروتئین‌ها ایجاد شود چه اتفاقی می‌افتد.

مارک ویتوریا، دانشجوی سال چهارم پزشکی در دانشگاه بوستون و نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: «هنگامی که مسیر پروتئین‌ها فعال می‌شود، می‌بینیم که رشد ملانوسیت‌ها مهار شده و به جلوگیری از تبدیل آن‌ها به ملانوم کمک می‌کند.

این مطالعه با کمک مالی پنج ساله از طرف اتحادیه تحقیقات ملانوما، جکی کینگ MRA (جایزه‌ای به نام یک جوان ۲۱ ساله که جان خود را بر اثر ملانوما از دست داد) حمایت شد. هدف MRA این است که زیست شناسان جوان با تخصص سلول‌های سرطانی را به تحقیقات در حوزه ملانوما دعوت کند.

گانم می‌گوید: «ملانوم یکی از این سرطان‌هاست که می‌تواند افراد جوان را تحت تأثیر قرار دهد و نتایج ناگواری داشته باشد، اگر زود آن را پیدا کنید، درمان آن آسان است، اما زمانی که دیر درمان صورت گیرد، درمان آن بسیار سخت خواهد بود.»

پزشکان اغلب خال‌هایی که ممکن است مشکوک باشند را زیر نظر می‌گیرند و تصمیم می‌گیرند هر کدام را که طی زمان تغییر می‌کنند حذف کنند و، اما کشف مکانیسم‌هایی که سلول‌های ما برای محافظت در برابر تشکیل تومور به کار می‌برند، کلید شناسایی دارو‌های جدید برای درمان موفقیت‌آمیز سرطان خواهد بود.

گانم می‌گوید: “ما امیدواریم مطالعه ما نشان دهد که فعال سازی مسیر پروتئین‌های مشخص، یک امکان درمانی مناسب برای درمان ملانوم را پیش رو خواهد گذاشت. اگرچه این تیم تحقیقاتی بر نقش مسیر پروتئین‌ها در جلوگیری از تبدیل خال‌ها به ملانوم متمرکز شده است، اما آن‌ها معتقدند که ممکن است این روش در سایر انواع سرطان هم به طور مشابه عمل کند.