محققان نشان داده اند هورمونی که در طول ورزش استقامتی یا هوازی در خون ترشح می‌شود، سطح پروتئین مرتبط با بیماری پارکینسون را کاهش داده و مشکلات حرکتی را در موش متوقف می‌کند. به نقل از ساینس دیلی، بیماری پارکینسون، یک بیماری عصبی است که باعث می‌شود افراد کنترل ماهیچه‌ها و حرکات خود را از […]
محققان نشان داده اند هورمونی که در طول ورزش استقامتی یا هوازی در خون ترشح می‌شود، سطح پروتئین مرتبط با بیماری پارکینسون را کاهش داده و مشکلات حرکتی را در موش متوقف می‌کند.
به نقل از ساینس دیلی، بیماری پارکینسون، یک بیماری عصبی است که باعث می‌شود افراد کنترل ماهیچه‌ها و حرکات خود را از دست بدهند.
محققان در این مطالعه به بررسی ارتباط بین مولکول ورزش “آیریزین” و بیماری پارکینسون پرداختند.
به دلایل ناشناخته، مدت‌هاست که مشخص شده است ورزش استقامتی علائم بیماری پارکینسون را کاهش می‌دهد.
دکتر «تد داوسون»، عضو تیم تحقیق از دانشگاه جانز هاپکینز، گفت: «یکی از اولین سرنخ‌ها برای ارتباط بین ورزش، بیماری پارکینسون و آیریزین، نشان می‌دهد پروتئینی به نام پپتید آیریزین در خون ترشح می‌شود و با ورزش استقامتی افزایش می‌یابد.»
در دهه گذشته، مطالعات دیگر دریافته‌اند که ورزش سطح آیریزین را افزایش می‌دهد و علاقه‌ای به بررسی ارتباط بین آیریسین و بیماری آلزایمر و همچنین بیماری پارکینسون وجود دارد.
در این مطالعه، سلول‌های مغز موش برای پخش رشته‌های کوچک و دوکی شکل آلفا سینوکلئین، پروتئینی که حالات و حرکات مربوط به مغز را تنظیم می‌کند، مهندسی شدند.
وقتی پروتئین‌های آلفا سینوکلئین انباشت می‌شوند، سلول‌های مغزی تولیدکننده دوپامین را که محرک اصلی بیماری پارکینسون است، از بین می‌برند.
در مدل آزمایشگاهی، محققان دریافتند که ایریزین از تجمع توده‌های آلفا سینوکلئین و مرگ سلول‌های مغزی مرتبط با آن جلوگیری می‌کند.
در مرحله بعد، تیم‌های تحقیقاتی اثرات آیریزین را بر روی موش‌هایی که برای داشتن علائم مشابه پارکینسون مهندسی شده بودند، آزمایش کردند. آن‌ها آلفا سینوکلئین را به ناحیه‌ای از مغز موش به نام جسم مخطط تزریق کردند، جایی که نورون‌های تولیدکننده دوپامین گسترش می‌یابند. دو هفته بعد، محققان یک ناقل ویروسی را به موش‌ها تزریق کردند که باعث افزایش سطح خونی آیریزین می‌شود که می‌تواند از سد خونی مغزی عبور کند. شش ماه بعد، موش‌هایی که آیریزین دریافت کردند، نقص حرکتی عضلانی نداشتند، در حالی که موش‌هایی که دارونما دریافت کرده بودند، نقص در قدرت گرفتن نشان دادند.
داوسون می‌گوید: «با توجه به اینکه ایریزین یک هورمون پپتیدی طبیعی است و به نظر می‌رسد برای عبور از سد خونی مغز تکامل یافته است، ما فکر می‌کنیم ارزش ادامه بررسی آیریزین به‌عنوان یک درمان بالقوه برای پارکینسون و سایر اشکال تخریب عصبی وجود دارد».
