محققان مؤسسه کارولینسکا سوئد می‌گویند این یافته‌ها، بر لزوم نظارت بر سلامت قلبی عروقی در افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی تاکید می‌کند.

اختلال نقص توجه یا بیش فعالی یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی رشدی است که شیوع جهانی آن حدود ۲.۵ درصد در بزرگسالان است. اغلب به موازات سایر مشکلات روانی و فیزیکی وجود دارد که برخی از آن‌ها با افزایش خطر بیماری قلبی عروقی مرتبط هستند. اما اینکه اختلال بیش فعالی به طور مستقل با بیماری‌های قلبی عروقی کلی و خاص مرتبط است یا خیر، توجه چندانی به آن نشده است.

در مطالعه حاضر، محققان به دنبال آن بودند که ارتباط بین اختلال بیش فعالی و حدود ۲۰ بیماری قلبی عروقی مختلف را از دیگر عوامل خطر شناخته شده مانند دیابت نوع ۲، چاقی، سیگار کشیدن، مشکلات خواب و اختلالات روانی جدا کنند.

«لین لی»، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «ما دریافتیم که بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی در مقایسه با افراد بدون این اختلال، بیش از دو برابر در معرض خطر ابتلاء به حداقل یک بیماری قلبی عروقی هستند».

وی در ادامه افزود: «زمانی که سایر فاکتور‌های پرخطر ثابت شده برای بیماری‌های قلبی عروقی را در نظر گرفتیم، این ارتباط ضعیف شد، اما همچنان قابل توجه بود، که نشان می‌دهد اختلال بیش فعالی یک عامل خطر مستقل برای طیف گسترده‌ای از بیماری‌های قلبی عروقی است.»

این یافته‌ها بر اساس داده‌های ثبت ملی بیش از پنج میلیون بزرگسال سوئدی، از جمله حدود ۳۷۰۰۰ فرد مبتلا به اختلال بیش فعالی بدست آمد. پس از میانگین ۱۱.۸ سال پیگیری این افراد، ۳۸ درصد از افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی در مقایسه با ۲۴ درصد افراد بدون این اختلال، حداقل یک بار تشخیص بیماری قلبی عروقی داشتند.

خطرات برای همه انواع بیماری‌های قلبی عروقی و به ویژه برای ایست قلبی، سکته مغزی و بیماری‌های عروق محیطی بالا بود. این ارتباط در مردان تا حدودی قوی‌تر از زنان بود.

به گفته محققان، درمان با محرک‌ها و سایر دارو‌های روان‌پزشکی، مانند دارو‌های ضدافسردگی و دارو‌های کاهش‌دهنده اضطراب، تأثیری اساسی بر ارتباط بین اختلال بیش فعالی و بیماری‌های قلبی عروقی نداشت.

محققان می‌گویند: «پزشکان باید به دقت عوامل روانپزشکی و عوامل سبک زندگی را برای کمک به کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی در افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی در نظر بگیرند.»

منبع: ساینس دیلی