به گزارش ادراک خبر و به نقل از اسپیس، دانشمندان مدت‌ها بر این باور بودند که مریخ در حدود ۳ میلیارد سال پیش، در دوره هسپرین (Hesperian) دارای آب بوده و سپس بخش زیادی از آب خود را از دست داده است. اما یک مطالعه جدید نشان‌دهنده‌ی شواهدی از فعالیت آب حدود ۷۰۰ میلیون سال پیش در این سیاره است که معمایی جدید در مورد سیاره سرخ و تاریخچه آن ارائه می‌کند.  

این مطالعه جدید بر اساس داده‌های مریخ نورد “ژورونگ” (Zhurong) چین انجام شده است. مریخ‌نورد ژورونگ بخشی از ماموریت تیان‌ون-۱ (Tianwen-۱) است که در ماه مه سال ۲۰۲۱ بر روی سطح مریخ فرود آمد. دانشمندان از داده‌هایی استفاده کردند که این مریخ نورد در ۹۲ روز اول مریخی خود در محل فرودش یعنی ناحیه “یوتوپیا پلانیتیا “(Utopia Planitia) جمع آوری کرده بود.

“یانگ لیو” (Yang Liu)، محقق مرکز ملی علوم فضایی (NSSC) تحت حمایت آکادمی علوم چین (CAS) و همکارانش داده‌های سه ابزار مختلف مریخ‌نورد ژورونگ را تجزیه و تحلیل کردند.

این ابزارها مواد معدنی را مورد مطالعه قرار دادند که به گفته این تیم، وجود مقدار قابل توجهی آب را حدود ۷۰۰ میلیون سال پیش در این مکان که دانشمندان پیش از این فکر می‌کردند خشک است، نشان می‌دهد.

“اوا شلر” (Eva Scheller)، دانشمند سیاره‌شناسی در مؤسسه فناوری کالیفرنیا که در این تحقیقات جدید شرکت نداشته است، می‌گوید: این نتیجه بسیار جالب است. ما شواهد بسیار کمی از سیستم‌های آب مایع “جوان” در مریخ داریم اما ابزارهای “ژرونگ” مولکول‌های آب به دام افتاده در صخره‌ها را نشان دادند که بسیار جالب‌تر و متفاوت‌تر از سایر محیط‌های حاوی آبی است که پیش از این مشاهده شده است و به این بدان معنا است که اشکال خاصی از مواد معدنی حاوی آب در دوره‌های زمانی بسیار جدیدتر از آنچه قبلاً در سایر مطالعات علمی در نظر گرفته شده بود، شکل گرفته‌اند.  

ناسا نیز مریخ‌نوردهای خود را به مکان‌های باستانی در مریخ فرستاده است که قدمت آن‌ها به عصر نوآکین (Noachian) یعنی بیش از ۳.۷ میلیارد سال پیش بازمی‌گردد. “ژورونگ” تنها یک وسیله نقلیه متحرک در مریخ نیست، بلکه‌ مجموعه‌ای قدرتمند از ابزارها است که مکان‌های جوان از نظر زمین‌شناسی را کاوش می‌کند تا فرصت‌های جدیدی برای مطالعه مریخ ایجاد کند.  

“شلر” می‌گوید: یکی از مهم‌ترین مواردی که باید کشف کنیم و من مشتاقانه منتظر آن هستم، این است که این مواد معدنی چقدر گسترده هستند. آیا آن‌ها به صورت رایج در این “سنگ‌های جوان” وجود دارند یا خیر.

“ژورونگ” در طول بیش از ۳۵۰ روز مریخی خود حدود ۱.۲۴ مایل (۲ کیلومتر) را پیموده و طیف وسیعی از ساختارها را در سفرهای خود مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.

نتایج این مطالعه روز گذشته در مقاله‌ای در مجله “Science Advances” منتشر شد.

انتهای پیام