به گزارش ادراک خبر به نقل از ایسنا، مهدیه مهری، دانش آموخته دانشگاه امیرکبیر و مجری طرح «حذف فلزات سنگین از آب تولیدی میادین نفتی با نمک بالا با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی» گفت: تا کنون در مقالات علمی منتشر شده حذف فلزات سنگین از آب تولیدی میادین نفتی با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی مورد پژوهش قرار نگرفته بود.

وی افزود: از این رو بر اساس نتایج این تحقیق با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی می‌توان آب تولیدی میادین نفتی را که دارای آلاینده‌های آلی و فلزات سنگین گوناگون است، تصفیه کرد و به بازدهی جداسازی و سینتیک حذف قابل قبولی دست یافت.

محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه در نهایت می‌توان مطابق با استانداردهای زیست محیطی پس از نمک‌زدایی، از این آب برای مصارف گوناگون مانند آبیاری کشاورزی یا آب آتش‌نشانی و … استفاده کرد، گفت: همچنین می‌توان این آب را در چاه‌ها بدون آسیب زیست محیطی تخلیه کرد.

به گفته مهری، به دلیل حضور همزمان آلاینده‌های آلی و فلزات سنگین و همچنین شوری بسیار زیاد آب‌های تولیدی پیچیدگی‌های زیادی در ارتباط با بازدهی حذف هر گروه آلاینده و مدت زمان مورد نیاز برای فرآیند به وجود می‌آید که پرداختن به هر عامل نیازمند شناخت دقیق از برهمکنش‌ها و فعل و انفعالات داخل راکتور است.

دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: به صورت کاربردی می‌توان از این روش، برای تصفیه آب‌های تولیدی میادین نفتی در صنعت نفت و گاز  و استفاده مجدد از حجم عظیم آب تولید شده برای کاربردهای مفید در صنعت بدون آسیب به محیط زیست بهره برد. به عبارت دیگر، با توجه به میزان زیاد آب تولیدی نیازی به انتقال آب شیرین شده دریا نیست و با نمک زدایی از این آب می‌توان برای کشاورزی و سایر کاربردها استفاده کرد.

مهری ادامه داد: این طرح با استفاده از راکتوری با طراحی نسبتا ساده و با استفاده از فلزات در دسترس مانند آهن، آلومینیوم، مس و روی به همراه هوادهی با استفاده از کمپرسور هوا اجرا شده است.

وی تاکید کرد: مصرف برق مهمترین عامل در کنترل مصرف انرژی و بهبود بازدهی این فرآیند است، زیرا میزان تولید ذرات جاذب آلاینده‌ها به آن وابسته است.

مهری با بیان اینکه پیش از این در مقالات علمی و نشریه‌های صنعتی از روش انعقادسازی الکتریکی برای حذف فلزات سنگین یا آلاینده‌های آلی از آب‌ها و پساب‌های گوناگونی مانند آب‌های زیرزمینی یا پساب فلزکاری یا صنایع چرم و صنایع پالایشگاهی استفاده شده بود، عنوان کرد: ولی حذف همزمان فلزات سنگین و گونه‌های هیدروکربنی از آب تولیدی میادین نفتی مورد پژوهش قرار نگرفته بود.

این محقق با اشاره به مزیت رقابتی پروژه گفت: مزیت رقابتی طرح قابلیت اجرای آن در نقاط جغرافیایی گوناگون که دسترسی به برق و فلزات پرکاربرد مانند ورق آهن یا آلومینیوم وجود داشته باشد، بدون نیاز به افزودن مواد شیمیایی مختلف است.

وی ادامه داد: از این طرح می‌توان در تصفیه آب‌ها و پساب‌های صنعتی دارای فلزات سنگین که اغلب سرطان زا هستند و انواع آلاینده‌های هیدروکربنی مانند اجزای نفتی استفاده کرد.

به نقل از دانشگاه امیرکبیر، اساتید راهنمای این پروژه دکتر بهرام ناصرنژاد و دکتر نرگس فلاح اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر بوده‌اند.