از دست دادن قهرمانی لیگ بیست و یکم از سوی یحیی گل‌محمدی و شاگردانش با انتقادات فراوانی از سوی پیشکسوتان و هواداران مواجه شد.
در این میان اما رضا جباری به چشم دیگری به این قضیه نگاه می‌کند و می‌گوید: «می‌خواهم به همه هواداران و پیشکسوتان بگویم که همه ما بابت از دست دادن عنوان قهرمانی ناراحت و عصبانی هستیم اما نباید ۵ سال گذشته را فراموش کنیم. هر کسی هم به اندازه خودش در این ماجرا مقصر است اما اینکه همه تقصیرات را گردن یک نفر بیندازیم چندان درست نیست و…»
باقی صحبت‌های هافبک تکنیکی پرسپولیس در دهه ۸۰ را می‌توانید در زیر بخوانید.
ابتدا می‌خواهیم بپرسیم قهرمانی حق استقلال بود؟
وقتی تیمی‌قهرمان می‌شود بی انصافی است بگوییم حق اش نبوده است. برخی‌ها می‌گویند این تیم یونانی قهرمان شده است. به همان سبکی که اتو رِهاگل یونان را قهرمان اروپا کرد اما چه اشکالی دارد؟ این تیم استقلال فلسفه داشت و از اول هم می‌دانست دنبال چه هدفی برود.
منظور شما دفاع از فوتبال نتیجه گراست؟
من خودم فوتبال زیبا توأم با نتیجه را دوست دارم اما ایرادی هم به استقلال نمی‌گیرم. به نظرم سیاست درستی فرهاد مجیدی و باشگاه استقلال اتخاذ کردند. اینکه بعد از حدود ۱۰ سال قهرمان نشدن هدف اول باید جام گرفتن باشد. باید با فوتبال نتیجه گرا به این هدف می‌رسیدند که رسیدند. با توجه به اینکه با همین شیوه قهرمان شدند دیگر نمی‌توان ایراد گرفت که چرا در استقلال پاس‌های متوالی رد و بدل نشد یا اینکه بیشتر بازی مستقیم انجام دادند بلکه مهم قهرمانی بود که به آن رسیدند.
به نظر شما بیشترین تقصیرات در قهرمان نشدن پرسپولیس متوجه چه کسی یا کسانی بود؟
به نظرم ۴ عامل مدیریت، کادرفنی، بازیکنان و هواداران می‌توانند قهرمانی یک تیم را رقم بزنند. در این میان من فکر می‌کنم نقش بازیکنان بسیار مهم تر است. بازیکنانی که در موقعیت‌های حساس کار در بیاورند. به نظرم این هجمه‌ها به یحیی گل‌محمدی منصفانه نیست.
یعنی یحیی گل‌محمدی مقصر نیست؟
نمی‌گویم مقصر نیست اما یحیی گل‌محمدی به اندازه خودش شاید مقصر باشد. من این حرف را برای خوشایند کسی نمی‌زنم. زمانی هم که برانکو سرمربی پرسپولیس بود حمایت کردم. الان هم می‌گویم برای قهرمانی یک تیم ۴ عامل باید کمک کنند. ما باید نیمه پُر لیوان را هم ببینیم. یحیی گل‌محمدی ۲ سال متوالی پرسپولیس را قهرمان کرد. این تیم را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رساند و نتایج آبرومندی کسب کرد.
ولی منتقدان معتقدند این موفقیت‌ها هم میراث برانکو بوده است؟
در این رابطه خیلی حرف دارم. زمانی که برانکو از پرسپولیس رفت خیلی‌ها نگران شده و از هم پرسیدند تکلیف میراث مربی کروات چه می‌شود؟ اما یحیی گل‌محمدی آمد و همان راه برانکو را با موفقیت ادامه داد.
به هر حال یک ریل گذاری برانکو کرده بود. این طور نیست؟
شما چرا به چند سال پیش رئال مادرید اشاره نمی‌کنید؟ پس از قهرمانی سه گانه زیدان با رئال کسی جرأت نمی‌کرد هدایت آن تیم موفق را قبول کند. لوپتگی با آن وضعیت تیم ملی اسپانیا را رها کرد و سرمربی رئال مادرید شد اما نتوانست راه زیدان را ادامه دهد. برعهده گرفتن هدایت تیم قهرمان هم اصلا آسان نیست. یحیی گل‌محمدی کاری را که لوپتگی در رئال نتوانست انجام دهد در پرسپولیس انجام داد. در مورد او بی معرفت و فراموشکار نباشیم.
با این تفاسیر شما می‌گویید یحیی گل‌محمدی باید در پرسپولیس بماند؟
من به این بحث ورود نمی‌کنم. این تصمیمی‌است که باشگاه و یحیی گل‌محمدی باید بگیرند. من معتقدم این حملات متوالی به گل‌محمدی منصفانه نیست. شاید اگر پرسپولیس ذوب آهن را می‌برد استرس آن پیروزی روی استقلالی‌ها هم تأثیرمی‌گذاشت و…
استرس؟
بله، به یکی از دوستانم امروز می‌گفتم که ما جام را در اصفهان و بازی با ذوب آهن به استقلال واگذار کردیم. آن پیروزی می‌توانست نه تنها اعتماد به نفس بچه‌های پرسپولیس را بالاتر ببرد بلکه روی تیم استقلال هم تأثیرمی‌گذاشت. بعد از آن تساوی در اصفهان خیال استقلالی‌ها راحت تر شد و توانستند با اعتماد به نفس بیشتری بازی‌های خود را ادامه دهند. به هر حال هر چه بود تمام شد و از الان باید به فکر فصل آینده باشیم.
در پایان حرف ناگفته‌ای ندارید؟
بار دیگر تأکید می‌کنم اگر حرفی می‌زنم به خاطر اسم پرسپولیس است و عشقی که به این تیم دارم. این به معنای حمایت کورکورانه از یحیی گل‌محمدی نیست و امیدوارم عملکرد او را منصفانه قضاوت کنیم
