به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، با توجه به اینکه در ماده ۵۱ قانون کار، صراحتاً عنوان شده است مجموع ساعات کار مشمول این قانون در هر هفته نباید از ۴۴ ساعت تجاوز کند، بنابراین غالب کارفرمایان شاغلان ناقص، به این تفسیر که حداقل ساعت کار در هفته باید ۴۴ ساعت باشد، از ارائه خدمات […]
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، با توجه به اینکه در ماده ۵۱ قانون کار، صراحتاً عنوان شده است مجموع ساعات کار مشمول این قانون در هر هفته نباید از ۴۴ ساعت تجاوز کند، بنابراین غالب کارفرمایان شاغلان ناقص، به این تفسیر که حداقل ساعت کار در هفته باید ۴۴ ساعت باشد، از ارائه خدمات و مزایای قانون کار و تأمین اجتماعی به نیروی کار خود سر باز می‌زنند.
روند کاهشی اشتغال ناقص نشانگر پایداری و پویایی بازار کار است، این روند نزولی حاکی از روند مثبت و اثرگذاری سیاست‌های کلی بازار کار و اشتغال در فضای بازار کار است و امیدواری در راستای توسعه و گسترش اشتغال پایدار را نوید می‌دهد که این امر از سوی دولت سیزدهم با حمایت‌ها و سیاست‌های تشویقی و تأمین زیرساخت‌های کار شایسته در ساماندهی بازار کار صورت می‌گیرد.
به گزارش تسنیم؛ مطابق آخرین گزارش آماری مرکز آمار ایران بررسی سهم جمعیت ۱۵ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص در سال ۱۴۰۲ نشان می‌دهد که ۸.۲ درصد جمعیت شاغل، به‌دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدانکردن کار با ساعت بیشتر و…) کم‌تر از ۴۴ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند، این در حالی است که ۳۸.۵ درصد از شاغلین ۱۵ساله و بیشتر، ۴۹ ساعت و بیشتر در هفته کار کرده‌اند.
مطابق گزارش مرکز آمار ایران سهم اشتغال ناقص در سال ۱۴۰۲ حدود ۸.۲ درصد یعنی حدود ۲میلیون و ۱۰هزار و ۵۴۷ نفر بوده است، این سهم در سال ۱۴۰۱ حدود ۹.۵ درصد یعنی حدود ۲میلیون و ۲۴۲هزار و ۴۷۵نفر بوده است، یعنی تعداد شاغلین این بخش حدود ۲۳۱هزار و ۹۲۸ نفر کاهش یافته است.
سهم اشتغال ناقص نشان می‌دهد ۸.۲درصد جمعیت شاغل ۱۵ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص بوده‌اند، این شاخص بین مردان بیشتر از زنان و در نقاط روستایی بیشتر از نقاط شهری بوده است. سهم اشتغال ناقص در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال قبل ۱.۳درصد کاهش پیدا کرده است.
مطابق آمارها در سال ۱۴۰۱ شاهد روند نزولی اشتغال ناقص بودیم که امیدواریم این روند ادامه داشته باشد، ضمن اینکه سهم اشتغال ناقص تحت تأثیر شرایط فصلی قرار می‌گیرد به‌گونه‌ای که کار فصلی همچون کشاورزی و بنایی هم از شاخص‌های مؤثر در اشتغال ناقص است، به این شکل که نیروی کار در حوزه کشاورزی بسته به فصل کشت و زرع کار می‌کنند و پس از اتمام این دوره بیکار می‌شوند، از‌این‌رو، در بهار و تابستان هر سال سهم اشتغال ناقص پایین است ولی در پاییز و زمستان افزایش می‌یابد. وضعیت اشتغال بخش کشاورزی در فصول سال متفاوت است یعنی در نیمه اول سال نسبت به نیمه دوم رونق بیشتری دارد و ساعت کاری کشاورزان بیشتر است از‌این‌رو می‌توان گفت اشتغال ناقص در بهار و تابستان پایین‌تر از پاییز و زمستان است.
انتهای پیام/+
