به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، مهمترین و اصلی‌ترین شعار مسعود پزشکیان یکی از دو نامزد راه‌یافته به دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم، این است که می‌خواهد دولت راستگویان را سر کار بیاورد، اما کسانی را اطراف خود جمع کرده است که در دولتهای گذشته به‌ویژه دولت یازدهم و دوازدهم بانیان دروغ‌گویی در کشور بودند و […]
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، مهمترین و اصلی‌ترین شعار مسعود پزشکیان یکی از دو نامزد راه‌یافته به دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم، این است که می‌خواهد دولت راستگویان را سر کار بیاورد، اما کسانی را اطراف خود جمع کرده است که در دولتهای گذشته به‌ویژه دولت یازدهم و دوازدهم بانیان دروغ‌گویی در کشور بودند و شاید اغراق نباشد که بگوییم، «دروغ‌گویی مسئولان» را همین چهره‌ها از دولت کارگزاران و اصلاحات در سالهای ۶۹ تا ۸۳ در کشور پایه‌گذاری کردند.
نگاهی به کارنامه دولت یازدهم و دوزادهم نشان می‌دهد عملکرد ۸ساله دولت حسن روحانی خالی از «بی‌صداقتی» و تلاش برای «دادن آدرس دروغ» به جامعه نبوده است و مثالهای متعددی در این خصوص می‌توان مطرح کرد؛
از سالم بودن بنزین پتروشیمی که در همان روزهای نخست دولت اعتدال به‌دروغ اعلام شد ناسالم است، ماجرای دروغ ۳هزارنفری بورسیه‌ها، فیش‌های نجومی که حتی با دروغ هم قابل انکار نبود تا ماجرای لغو تحریم‌ها که «تقریباً هیچ» حرف راستی نداشت و آزادسازی قیمت بنزین در آبان ۹۸ و موضوعات کلان اقتصادی مثل کنترل تورم و رکود همه به کلکسیون دروغ‌پردازی دولت اعتدال که امروز دور آقای پزشکیان را گرفتند، تبدیل شد.
تقریباً طیفی گسترده از وزرای دولتهای یازدهم و دوازدهم در این آشفته‌بازار دروغ سهیم بودند. هرچند به‌نظر می‌رسد عمده این گزاره‌های دروغ باید محدود به موضوعات و تبعاً موضوعات اقتصادی باشد اما بررسی مواضع برخی چهره‌های غیراقتصادی مثل محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ۸ساله دولت اعتدال نشان می‌دهد برای بررسی این کلکسیون دروغ باید به سالهای دهه تاریک ۹۰ مراجعه کنیم.
نمودارهای نصفه ظریف یادآور بانیان دولت دروغ
اواخر خرداد ماه امسال بود که پزشکیان، به‌همراه محمدجواد ظریف از سه نمودار اقتصادی برای توجیه وضعیت شاخص‌های اقتصادی در دوره برجام و چالش‌های به‌وجودآمده بعد آن استفاده کردند که حواشی‌ای را در فضای مجازی و افکار عمومی به‌همراه داشت.
اولین نکته‌ای که در نمودارهای وزیر امور خارجه دولت یازدهم و دوازدهم نهفته بود، حذف آمار سالهای ۱۴۰۰ به بعد بود، به‌عنوان مثال در نموداری که محمدجواد ظریف در خصوص فروش نفت نشان داد، میزان فروش نفت از سالهای ۲۰۰۶ تا سال ۲۰۲۰ وجود داشت، این در حالی است که طبق آمار رسمی در سالهای ۲۰۲۰ (۱۴۰۰) به بعد و در دولت سیزدهم میزان فروش نفت چه از لحاظ وزنی و چه از لحاظ ارزی رکوردهای کم‌نظیری را از خود ثبت کرد که به‌نظر می‌رسد تعمداً از آوردن این آمارها در نمودار خودداری شده است.
لازم به ذکر است در شرایطی در سه سال اخیر فروش نفت ایران افزایش بسیار چشم‌گیری داشته است که به‌اعتقاد برخی از صاحب‌نظران فروش نفت در این دوره حتی از سالهای برجامی نیز فراتر رفته است، این در حالی است که به‌گفته خود ظریف از حجم تحریم‌ها در سالهای اخیر نه‌تنها کاسته نشده، بلکه به آن‌ها افزوده نیز شده است.
سانسور آمارهای رشد اقتصادی دولت سیزدهم در نمودارهای ظریف
دیگر نکته‌ای که در نمودارهای مورد استناد محمدجواد ظریف در گفت‌وگوی سیاسی ۲۹ خرداد ۱۴۰۳ وجود داشت، حذف آمارهای رشد اقتصادی سالهای ۱۴۰۰ به بعد (دولت سیزدهم) بود، گفتنی است رشد اقتصادی کشور در سالهای ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲، به‌ترتیب ۴.۷، ۳.۸ و ۵.۷ بوده و این در حالی است که در نمودارهای ارائه‌شده در آن روز توسط ظریف، جای خالی این اعداد کاملاً مشهود بود.
به‌نظر می‌رسد اگر نمودارهای مورد استناد ظریف، نمودارهای کامل‌تری بود، طبیعتاً برداشت‌های دیگری از آن‌ها صورت می‌گرفت که اتفاقاً نشان‌دهنده امکان تحقق رشدهای اقتصادی قابل‌توجه، بدون وجود برجام است، ادعایی که دقیقاً وزیر اسبق امور خارجه سعی در وارونه نشان‌دادن آن داشت.
انتهای پیام/+
