به گزارش خبرنگاراقتصادی خبرگزاری تسنیم، طبق تعریف آماری، افراد دارای «اشتغال ناقص» شامل تمام شاغلانی است که به دلایل اقتصادی نظیر رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت کار بیشتر، قرار داشتن در فصل غیرکاری و به هر دلیل دیگری، کمتر از ۴۴ساعت در هفته کار می‌کنند و خواهان و آماده برای انجام کار اضافی در هفته هستند؛ به عبارتی این افراد به دلایل مختلف مجبور هستند کمتر از نٌرم استاندارد در هفته کار کنند. نوع فعالیت این افراد تحت عنوان اشتغال ناقص شناخته می‌شوند.

بررسی سهم جمعیت دارای اشتغال ناقص جمعیت ۱۵ ساله و بیش‌تر نشان می‌دهد که در بهار ۱۴۰۳، ۷.۹ درصد جمعیت شاغل،‌ به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیش‌تر و…) کم‌تر از ۴۴ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که ۳۸.۵ درصد از شاغلین ۱۵ ساله و بیش‌تر، بیش از ۴۹ ساعت در هفته کار کرده‌اند.

سهم اشتغال ناقص نشان می دهد که ۷.۹درصد جمعیت شاغل ۱۵ساله و بیش تر دارای اشتغال ناقص بوده اند. این شاخص در بین مردان بیش تر از زنان و در نقاط روستایی بیشتر از نقاط شهری بوده است. سهم اشتغال ناقص در بهار ۱۴۰۳ نسبت به فصل مشابه سال قبل۰.۴ درصد کاهش پیدا کرده است.

تعداد اشتغال ناقص در بهار ۱۴۰۳ حدود یک میلیون و ۹۵۲هزار و ۴۴۸ نفر بوده است این رقم در بهار۱۴۰۲ حدود ۲میلیون و ۹هزار و ۹۸۲نفر بوده است. یعنی نسبت به فصل مشابه سال قبل روند کاهش داشته است.