پیش از نمایش فیلم، هادی سعیدی‌فرد رئیس حوزه هنری آذربایجان غربی ضمن خوشامدگویی به مهمانان و هنرمندان حاضر در این مراسم، در سخنانی مطرح کرد: در این وانفسای سینما، مردانگی، غیرت، دغدغه می‌خواهد که کسی در حوزه خانواده فیلم بسازد. برای ما ارزشمند و مهم است که کسی با مضمون و محتوای خانواده اثری را خلق کند و افتخار می‌کنیم که هنرمندانی متعهد شبیه بابک خواجه پاشا داریم.

در ادامه این مراسم، علی رزازی معاون توسعه و مدیریت منابع انسانی استانداری آذربایجان غربی نیز ضمن خیر مقدم به مهمانان و خداقوت به عوامل «در آغوش درخت» مطرح کرد: ما از ابتدا در جریان ساخت «در آغوش درخت» بودیم و افتخار داشتیم در کنار دوستان باشیم اما باید بگویم که شما امروز با اثری مواجه هستید که برای آن خون دل‌ها خورده شده است. روزی که بابک خواجه پاشا این سوژه را با ما مطرح کرد، گفت که فیلمنامه برداشتی از تجربه واقعی بوده و این اتفاق افتاده است. ما تمام تلاش خود را کردیم که در کنار هنرمندان این اثر تمام قد بایستیم و به این فکر کردیم این عزیزان قصد دارند اثری را خلق کنند تا در کنار پرداختن به مضمون خانواده زیبایی‌های آذربایجان و حتی خرده فرهنگ‌های آن را در تمام دنیا به نمایش بگذارند.

وی در پایان صحبت‌های خود عنوان کرد: «در آغوش درخت» تلاش کرده است شیرازه‌های اصلی زندگی را به همه افراد نشان دهد. از سوی دیگر می‌توان فرم و تکنیک را در بازی اهورا و رایان لطفی ببینیم. ناگفته نماند که مساله طلاق در ذهن ما منفور است و بعضاً در سینمای غرب دیدیم که سیاه و خاکستری همراه با خشونت دیده می‌شود اما «در آغوش درخت» روایتی به دور از خشونت داشت و به این موضوع پرداخت که طلاق می‌تواند چه بلایی بر سر عاطفه، روح و روان و وجود ما بیاورد. «در آغوش درخت» تصویری بسیار واقعی از زندگی و خانواده نشان می‌دهد.

در ادامه برنامه، بابک خواجه پاشا کارگردان فیلم، ضمن ابراز خوشحالی از برگزاری اولین اکران مردمی «در آغوش درخت» در شهر پدری‌اش گفت: از سنگ‌فرش‌های خیابان تا روستاهای این شهر برای من پُر از حس خوب و زیبایی است. متأسفم که باید بگویم عده‌ای فکر می‌کنند بچه‌های ساکن شهرستان نمی‌توانند فیلم بسازند اما بچه‌های ساده و خودمانی و همچنین به زعم من فیلسوف و آگاه در تولید فیلم «در آغوش درخت» بدون آنکه دستمزد آنچنانی بگیرند و به دلیل عشقی که به شهرشان داشتند، ۵۰ روز با ما همراه شدند و ما فیلمی را ساختیم که یکی از داوران فستیوال شانگهای چین به من گفت که تازه فهمیده‌ام سرزمین شما چه قدر زیباست. این تأثیر زحمت دوستان من بود که از یک کارگردان فیلم اولی حمایت کردند.

وی در پایان صحبت هایش تصریح کرد: افرادی که می‌توانند در عرصه فرهنگ، تاریخ، سینما و حتی ورزش نخبه باشند، در روستاها و شهرستان‌های کوچک هستند. ما باید نگرش را بازتر کنیم و مطمئن باشیم قهرمان های المپیک از همین روستاهای دور افتاده کشف می‌شوند. نمی‌شود همه چیز را در تهران پیدا کرد، حتی اگر هنر ناب را در تهران جست‌وجو کنیم، در اکثر موارد کار بچه‌های خارج از پایتخت است. ایده‌های نمایشی، داستانی و شعرها از بستر یک هویت و اصالت می‌آید که در شهرهای بزرگ کمرنگ شده است. در حال حاضر این بستر در شهرستان‌ها وجود دارد و مسئولان هم درباره آن حرف می‌زنند اما چه کسی پای کار می‌آید؟