گروه سینمای خبرگزاری هنر ایران: اگر قرار باشد به دستاورد‌های سازمان سینمایی در دولت سیزدهم اشاره شود، قطعا باید سهم ویژه و عمده‌ای برای بخش تجهیز و نوسازی و توسعه زیر ساخت‌ها در حوزه سینما قائل شدآنچه در این مدت (در دولت سیزدهم) به همت مسئولان موسسه سینما شهر اتفاق افتاده، برای هر مدیری یک […]
گروه سینمای خبرگزاری هنر ایران: اگر قرار باشد به دستاورد‌های سازمان سینمایی در دولت سیزدهم اشاره شود، قطعا باید سهم ویژه و عمده‌ای برای بخش تجهیز و نوسازی و توسعه زیر ساخت‌ها در حوزه سینما قائل شدآنچه در این مدت (در دولت سیزدهم) به همت مسئولان موسسه سینما شهر اتفاق افتاده، برای هر مدیری یک آورده مهم تلقی می‌شود که می‌تواند چراغ راهی برای دیگران باشد.
سینما، هنر- صنعتی است که موفقیت در آن مرهون عملکرد صحیح بخش‌های مختلف و استفاده صحیح از امکانات، تجهیزات و توجه به سلایق مخاطب است. امکان ندارد درباره توسعه و رونق صحبت شود و بحث سالن‌سازی سینما و تجهیز و استفاده از فناوریهای نو در میان نباشد. سینما روی دو ریل حرکت می‌کند: «فیلم و سالن سینما» مجموع این دو است که ماهیت سینما را می‌سازد.
چرا سالن‌سازی سینما مهم است؟
به این پرسش از چند منظر می‌توان پاسخ گفت. وقتی به تاریخ سینما نگاه می‌کنیم در بحث دیده شدن فیلم‌ها و استقبال از آثار، متوجه ارتباط معنا دار این اقبال با تعداد سالن‌ها و تجهیزات آن می‌شویم. کشورهای صاحب صنعت سینما همچنان که اهتمام ویژه‌ای برای تولید با کیفیت و استاندارد فیلم‌ها دارند به همان اندازه هم برای عرضه صحیح فیلم‌ها به مخاطب در سالن‌های مجهز و پرتعداد تاکید دارند. همه کشورهایی که هنر-صنعت سینما در آنها رونق و اشتهاری دارد تلاش فوق‌العاده‌ای برای گسترش و توسعه سالن‌سازی در اقصی نقاط دور دست به خرج داده‌اند. هر چقدر کیفیت بصری و جلوه‌های ویژه و صوتی و تصویری فیلم‌ها ارتقا یافته به همان نسبت هم سالن‌سازی و استفاده از آخرین فناوریهای روز هم در دستور کار قرار گرفته. این یعنی احترام به ذائقه و سلیقه مخاطب و تلاش برای تکریم وی با ارائه خدمات بهتر.
یکی از معضلات بزرگ سینمای ما نبود سالن‌های سینمایی کافی و وافی و البته در دسترس در اقصی نقاط کشور بود که با تلاش موسسه سینما شهر این توزیع متوازن در سالن‌سازی پیگیری شد. برای ما که ادعای داشتن سینما داریم خیلی تحقیر آمیز است که بدانیم برخی از هموطنان ما اساسا هیچ دسترسی به سالن‌های سینما و متعاقب آن هیچ تجربه‌ای از لذت تماشای فیلم در سالن سینما ندارند. تعداد فیلم‌های ساخته شده سالانه در کشور بیش از ۱۲۰ اثر است که کمبود سالن سینما باعث شده رقابتی شدید و آسیب زا بین صاحبان فیلم برای اکران قاعده مند فیلم‌ها در گیرد. البته که همه فیلم‌های ساخته شده به دلایل بسیار امکانی برای نمایش پیدا نمی‌کنند اما اگر تعداد سالن‌ها به تعداد کافی موجود باشد علاوه براینکه سهم اکران فیلم‌های سینمایی بسیار بیش از تعداد فعلی است، در برگیری و گستره بیشتری از مخاطبان را نیز شامل می‌شود.
پاشنه آشیل قدیمی
نبود سالن یکی از پاشنه آشیل‌های سینمای ما در چهار دهه گذشته است که تمام مدیران سینمایی در ادوار مختلف به آن اذعان داشته‌اند و عجیب است که در این زمان نسبتا طولانی هیچکدام فکر عاجلی برای این معضل قدیمی نکرده‌اند.
ما در منطقه جزو چند کشور معدود صاحب سینما هستیم . اما این صاحب سینما و سرمایه عظیم انسانی بودن معنی‌اش مطلقا این نیست که توانسته‌ایم فیلم‌هایمان را در زمان و کیفیت مناسب به مخاطبان آن عرضه کنیم. وقتی ترکیه سه برابر کشور ما سالن سینما دارد و سالانه می‌تواند نزدیک به ۱۵۰ فیلم داخلی و ۲۳۰ فیلم خارجی اکران کند، تازه متوجه اهمیت سالن‌سازی سینما در مقیاس‌های جهانی در نزد مدیران ترکیه‌ای می‌شویم. در کشورهای مجاور دیگر هم کار ساخت سالن سینما به شدت جدی گرفته شده‌است. امارات متحده عربی، قطر، کویت، بحرین، اقلیم کردستان عراق، عمان و… در حوزه ساخت سالن سینما بسیار فعال شده‌اند و معلوم است که برای سینما و آینده آن اهداف بلند مدتی دارند که یکسره خبر از جایگاه ویژه سینما در نزد مدیران فرهنگی این کشورها دارد. این آمارها نشان می‌دهد که در این کشورها سینما به عنوان صنعت پولساز در بعدهای گوناگون مورد توجه واقع شده و البته نتایج فوق العاده آن را هم دیده‌اند.
آمارها در کشور ما چه می‌گویند؟
بعد از انقلاب تعداد سالن‌های سینما کاهش یافت. اما در ادامه و با ثبات نظام انقلاب اسلامی ، سینما به عنوان ابزاری مدرن، توانمند، کارآمد و مسلط برای رساندن پیام انقلاب در سطوح مختلف به خدمت گرفته شد. در دولت سیزدهم کار ساخت سینما در دستور کار متولیان سینما قرار گرفت و حاصل آن جهش قابل توجهی در تعداد سالن‌های ساخته شده بود. بعد از چهار دهه در دولت سیزدهم تعداد سینماها از رقم ۵۷۳ ، ظرف سه سال به هزار پرده سینما نزدیک شدکه خون تازه‌ای در صنعت سینما‌سازی در کشور بود. این رقم به خودی خود نشان می‌دهد که ساخت و تجهیز سینما در طول این چهار دهه روندی صعودی داشته اما در دولت سیزدهم این روند شتاب و سرعت چشمگیری یافته تا آنجا که احداث و تجهیز سالن‌های سینما به شاخصه موسسه سینما شهر به عنوان بازوی فنی واجرایی توسعه زیر ساخت سازمان سینمایی تبدیل شده است.
سینمای ما اگر می‌خواهد رشد و توسعه یابد ناگزیر از ادامه همان برنامه دولت سیزدهم است. سینمای ما به شدت به ساخت سالن‌های متنوع و متکثر در گوشه و کنار کشور و به خصوص در مناطق کم برخوردار محتاج است. سینمای ما برای گردش اقتصادی مناسب حتما باید احداث سالن‌های مجهز به آخرین فناوریهای روز را ادامه دهد.
«نهضت سالن‌سازی سینما» که در دولت سیزدهم آغاز شد می‌تواند هم در کوتاه و هم در درازمدت بسیاری از معضلات سینما را پوشش دهد. نقشه راهی که مدیران موسسه سینما شهر آن را در نقاط مختلف اجرایی کرده‌اند می‌تواند گریزگاه مطمئنی برای مشکلات قدیمی سینمای ایران باشد.
