شنبه, ۳ آذر ۱۴۰۳ / قبل از ظهر / | 2024-11-23
تبلیغات
تبلیغات
کد خبر: 278403 |
تاریخ انتشار : ۱۴ آبان ۱۴۰۳ - ۲۳:۰۳ |
2 بازدید
۰
می پسندم
ارسال به دوستان
پ

این کارگردان تئاتر در گفتگو با ایسنا با اشاره به ضرورت پرداختن به تاریخ معاصر ادامه داد: ما در فضای هنری‌مان کمتر به سمت این موضوعات می‌رویم. اما شخصا در ذهن خود من آقای خاتمی یکی از شخصیت‌های بسیار اثرگذار تاریخ معاصر است و دوست داشتم در قالب یک اثر هنری به دوران دولت ایشان […]

این کارگردان تئاتر در گفتگو با ایسنا با اشاره به ضرورت پرداختن به تاریخ معاصر ادامه داد: ما در فضای هنری‌مان کمتر به سمت این موضوعات می‌رویم. اما شخصا در ذهن خود من آقای خاتمی یکی از شخصیت‌های بسیار اثرگذار تاریخ معاصر است و دوست داشتم در قالب یک اثر هنری به دوران دولت ایشان اشاره‌ای داشته باشم.

سعادتی با اشاره به اینکه هنرمندان به دلیل شرایط موجود گرفتار خودسانسوری هستند، افزود: اغلب ما در ذهن خودمان هم دچار سانسور هستیم در حالیکه اگر چارچوب‌ها را رعایت کنیم، پرداختن به موضوعات تاریخی و اجتماعی مشکلی نخواهد داشت.

او نمایش خود را تئاتری مستند با رویکرد تاریخ معاصر کشورمان دانست و یادآوری کرد: این نمایش پایان نامه دانشگاهی من است و خوشبختانه همین موضوع فضای مثبتی درباره آن ایجاد کرد و با وجود پاره‌ای از مشکلات، با همکاری شورای نظارت و ارزشیابی اداره کل هنرهای نمایشی موفق شدیم برای این اجرا مجوز بگیریم.

سعادتی با اشاره به داستان این نمایش افزود: نمایش ما درباره سرایدار عمارت ریاست جمهوری است که با همسرش منتظر هستند تا آقای خاتمی صیغه عقد آنان را جاری کند. همسر این سرایدار از آقای خاتمی قول گرفته که حتی اگر یک روز هم به دولت ایشان باقی مانده باشد، این صیغه را جاری کنند.

این کارگردان تئاتر افزود: فضای تئاتر ما اغلب از موضوعاتی اشباع شده که می‌کوشند تماشاگر را بخندانند و تعدادی از مخاطبان دنبال این هستند که در سالن تئاتر قهقهه بزنند که البته نیاز جامعه است و آن را نکوهش نمی‌کنم ولی تغییر این رویکرد، نیازمند جراحی است. هرچند هرگز در مورد کار خودم چنین ادعایی ندارم.

او با بیان اینکه نمایش خودش نیز بارقه‌های طنزآمیزی دارد، توضیح داد: داستان نمایش ما خواه ناخواه یک فضای کمدی ایجاد می‌کند ولی تلاشی نمی‌کنیم که به بار این کمدی بیفزاییم.

سعادتی درباره بازخورد این نمایش در میان تماشاگران نیز گفت: چون مخاطب ما با این فضای آشنایی ندارد، نمی‌دانیم آن را دوست خواهد داشت یا نه ولی اینکه تماشاگر ما متولد کدام دهه باشد، در شکل‌گیری ارتباط او با کار خیلی موثر است. عموما این کار برای متولدان دهه ۶۰ که خودم هم جزو آنان هستم، بسیار قابل لمس است و فکر می‌کنم آنان بیشتر با کار ارتباط برقرار می‌کنند.

او در پاسخ به اینکه این نمایش زاییده خیال‌پردازی است، توضیح داد: نمی‌توان گفت نمایش ما خیال‌پردازانه است بلکه طی آن درامی در یک دوره تاریخی معاصر شکل می‌گیرد که البته به معنای مستند بودن کار نیست. به هر حال این نمایش در قیاس با نمایش‌های مرسومی که تماشاگران می‌بینند، تفاوت دارد.

سعادتی در پایان با ابراز خوشنودی از اجرای این اثر نمایشی تاکید کرد: همین که توانستم این کار را روی صحنه بیاورم، جای خوشنودی دارد و خوشحالم که ممیزی‌هایش را به جان خریدم. هرچند در مقطعی از تمرین‌ها بازیگران نگران بودند که نمایش از مسیر خود خارج شود ولی تا جایی با تغییرات کنار آمدم که کار، بن‌مایه خود را از دست ندهد و حالا خوشحالم که نمایش به صحنه رسیده است.

نمایش «صید ممد» به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی هادی سعادتی و بازی علیرضا ‌جلالی‌تبار، کاظم ‌برزگر، روشنک ‌خسروی روی صحنه می‌رود.

این اثر نمایشی هر شب ساعت ۱۹ و سی و به مدت ۱ ساعت در عمارت نوفل لوشاتو اجرا دارد.

انتهای پیام

 

    برچسب ها:
لینک کوتاه خبر:
×
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط ادراك خبر در وب سایت منتشر خواهد شد
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما منتشر نخواهد شد.
  • نظرات و تجربیات شما

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    نظرتان را بیان کنید