به گزارش هنرآنلاین، حبیب رضایی، بازیگر سینما برای فیلم «علت مرگ: نامعلوم» علی زرنگار که این روزها پس از چند سال توقیف در سینماها روی پرده است، یادداشتی نوشته که متن آن بدین شرح است: «وقتی جان‌ِ کلام گفته شود، وقتی همه‌ی جزییات درست چیده شود، وقتی بنیان قصه دقیق ریخته شود، و دست‌آخر، بهترین […]
به گزارش هنرآنلاین، حبیب رضایی، بازیگر سینما برای فیلم «علت مرگ: نامعلوم» علی زرنگار که این روزها پس از چند سال توقیف در سینماها روی پرده است، یادداشتی نوشته که متن آن بدین شرح است:
«وقتی جان‌ِ کلام گفته شود، وقتی همه‌ی جزییات درست چیده شود، وقتی بنیان قصه دقیق ریخته شود، و دست‌آخر، بهترین انتخاب‌ها در مقابل و پشت دوربین رخ دهد، حاصلش می‌شود: علت مرگ:نامعلوم.
فیلمی که نه به واسطه کم بودن نمونه‌های درخشان و معتبر، در این سال‌های اخیر، که به واسطه ادای دین و وام‌گیری شرافتمندانه از نمونه‌های درخشان و پرعیار تاریخ سینمای اجتماعی این سرزمین، می‌تواند برای سالیان، به عنوان نمونه و مثال و مصداق «سینمای همه چی درست»، خود را به بحث‌ها و مطالب و مکالمات سینمایی تحمیل کند.
نمی‌توان وارد جزییات فیلم شد چون بی‌اختیار، پیچ و گردنه‌های جذاب قصه لو می‌رود، اما همین را از یک شیفته‌ی سینما که ۴۰ سال است فیلمی اکران شده روی پرده را از دست نداده، بپذیرید که با یک ضیافت خالصانه از سینمای متعهد و قصه‌گو طرف هستیم و به طور مثال می‌توانید با همه‌ی دل، یکی از جوانانه‌ترین، دل‌انگیزترین و البته عاشقانه‌ترین سکانس‌های سال‌های اخیر سینمارا، با بازی درخشان و کارگردانی و متن به غایت هوشمندانه، در پشت یک وانت بی‌نام و نشان، شاهد باشید و به خاطره‌های میخ شده در ذهن سینمایی خود، یک قاب نورانی اضافه کنید… و سوال پر تکرار، اینکه چرا باید یک‌چنین مجموعه دیدنی و تکرارنشدنی، سه سال در کمد باشد و توقیف؟
جوابش احتمالا می‌ماند کنارِ این همه سوال‌های بدیهی اما بی‌پاسخ این روزگاران. (که البته می‌دانیم و می‌دانید: هیچ فیلمی هیچ وقت برای همیشه در کمد “آقایان توقیف” نمی‌ماند)
باقی گفتنی‌ها بماند برای جایی و جمعی و بهانه‌ای.
فقط کاش خرد جمعی و شرافت گروهی، می‌شد که متمرکز شوند و برای سال بعد، با خیال آسوده، نماینده‌ای محکم و معتبر به اسکار معرفی کنند چون با «علت مرگ: نامعلوم»، معلوم شد، هنوز هم، پرنفس، سینما، زنده است.
حبیب رضایی»
انتهای پیام
