این روش جدید مهندسی بافت در حال حاضر در مرحله اثبات قرار دارد. رشد سلولهای انسانی در پزشکی هنوز یک زمینه کاملاً جدید است و قبل از شروع به کارگیری سلولهای انسانی رشد یافته در آزمایشگاه برای بیماران، هنوز چیزهای زیادی باید در مورد آن کشف کنیم. علم مهندسی بافت یا رشد سلولهای انسانی برای […]
این روش جدید مهندسی بافت در حال حاضر در مرحله اثبات قرار دارد. رشد سلولهای انسانی در پزشکی هنوز یک زمینه کاملاً جدید است و قبل از شروع به کارگیری سلولهای انسانی رشد یافته در آزمایشگاه برای بیماران، هنوز چیزهای زیادی باید در مورد آن کشف کنیم.
علم مهندسی بافت یا رشد سلولهای انسانی برای استفاده در پزشکی بسیار در مراحل ابتدایی خود قرار دارد و امروزه از سادهترین سلولهای رشد یافته در آزمایشگاه میتوان در درمانهای تجربی استفاده کرد.
اما محققان میگویند یک روش جدید مهندسی بافت که رشد سلولها روی اسکلت ربات متحرک نام دارد، این پتانسیل را دارد که کیفیت این کار را بهبود بخشد.
به طور معمول سلولهای مورد استفاده در این نوع از داروهای ترمیمی، در محیطهای ساکن رشد میکنند. چند آزمایش در گذشته نشان داده است که سلولها را میتوان بر روی ساختارهای متحرک مانند لولا رشد داد، اما اینها فقط بافت را در یک جهت کشیده یا خم کرده اند. محققان دانشگاه آکسفورد بر این باورند که اگر میخواهید سلولهایی را رشد دهید که برای حرکت و خم شدن مانند تاندونها یا ماهیچهها طراحی شدهاند، بهتر است محیط رشد طبیعی آنها را تا حد امکان دقیق بازسازی کنید.
البته رشد سلولها در یک انسان واقعی انواع مشکلات را ایجاد میکند، بنابراین تیم متقابل رشتهای تصمیم گرفتند تا با استفاده از یک ربات، سیستم اسکلتی عضلانی انسان را به بهترین شکلی که میتوانند شبیه سازی کنند.
آنها یک اسکلت ربات منبع باز را استفاده کردند و یک محیط رشد سفارشی برای سلولها ایجاد کردند که میتوانند در اسکلت قرار گیرند تا در صورت لزوم خمیده و باز شوند. این گونه محیطهای رشد به عنوان بیوراکتور شناخته میشوند. مکانی که آنها برای این رشد بافت انتخاب کردند، مفصل شانه ربات بود. سلولها در طی یک دوره دو هفتهای رشد کردند که در طی آن تمرینهایی نیز به صورت روزانه به آنها داده میشد.
این گروه نشان داده است که رشد سلولها در اسکلت ربات قطعا امکانپذیر است. اما آنها باید کشف کنند که آیا این مسئله ارزش وقت گذاشتن را دارد یا خیر. البته آنها معتقدند که در آینده، از اسکنهای دقیق بیماران میتوان برای ایجاد و تکثیر کامل مفصلی استفاده کرد تا بافتهایی مانند تاندونها برای جراحی در یک شبیه ساز انسانی رشد کنند.
بیشتر بخوانید