به گزارش خبرگزاری تسنیم، در شرایطی که اقتصاد جهانی با چالش‌های متعددی از جمله تورم، اختلال در زنجیره تأمین و نوسانات بازار مواجه است، سرمایه‌گذاری در بخش تولید به‌عنوان یکی از راه‌کارهای کلیدی برای ایجاد ثبات و رشد اقتصادی مطرح می‌شود. تولید نه تنها به ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری کمک می‌کند، بلکه با افزایش ارزش افزوده و توسعه فناوری‌های نوین، زمینه را برای رقابت‌پذیری در بازارهای جهانی فراهم می‌سازد.

 بر اساس گزارش بانک جهانی (۲۰۲۲)، کشورهایی با سرمایه‌گذاری کمتر از ۱۵٪ از تولید ناخالص داخلی (GDP) در بخش تولید، معمولاً رشد اقتصادی پایین‌تری نسبت به کشورهایی با سرمایه‌گذاری بالای ۲۵٪ داشته‌اند.

با توجه به داده های آماری و گزارش های اقتصادی ,در زیر به  برخی از کشورهایی که در آن ها توجه به سرمایه گذاری در تولید کم بوده و همچنین پیامدهای آن اشاره شده است:

ونزوئلا

سرمایه‌گذاری در تولید: کمتر از ۵٪ (پنچ) از GDP(2021),  کاهش شدید تولید ناخالص داخلی به میزان بیش از ۷۵٪ (هفتاد و پنج )از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۱, نرخ بیکاری بالای ۴۰٪ در سال ۲۰۲۱ ,کاهش شدید تولید نفت (تولید و فرآوری نفت) به دلیل کمبود سرمایه‌گذاری,افزایش فقر و نابرابری؛ بیش از ۹۰٪ جمعیت زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

زیمبابوه

سرمایه‌گذاری در تولید: حدود  ۸٪ (هشت) کمتر ازGDP  (۲۰۲۰), تورم بسیار بالا نرخ تورم سالانه بیش از  ۵۰۰٪ (پانصد ) در سال ۲۰۲۰, کاهش تولیدات کشاورزی و صنعتی به دلیل کمبود سرمایه‌گذاری و نهاده‌ها, نرخ بیکاری حدود ۲۵٪( بیست و پنچ) و مهاجرت گسترده نیروی کار.

هائیتی

سرمایه‌گذاری در تولید: کمتر از ۱۰٪ (ده) GDP (2021), رشد اقتصادی منفی در سال‌های اخیر, وابستگی شدید به واردات به دلیل ضعف بخش تولید داخلی, نرخ بیکاری بالای ۴۰٪ و افزایش ناامنی غذایی.

در مقابل می توان به کشورهایی که سرمایه گذاری در تولید در آن ها بالا بوده و همینطور پیامدهای مثبت آن اشاره کرد. مانند:

چین

سرمایه‌گذاری در تولید: چین به عنوان بزرگ‌ترین کشور تولیدی جهان، در سال ۲۰۲۲ بیش از ۲.۸ تریلیون دلار در بخش تولید سرمایه‌گذاری کرده است.

رشد اقتصادی: نرخ رشد اقتصادی چین در سال ۲۰۲۲ حدود ۵.۲٪ بود که بخش عمده‌ای از آن ناشی از توسعه صنایع پیشرفته مانند الکترونیک، خودروهای الکتریکی و انرژی‌های تجدیدپذیر است.

اشتغال‌زایی: این سرمایه‌گذاری‌ها منجر به ایجاد بیش از ۱۰۰ میلیون شغل در بخش‌های مختلف تولیدی شده است.

تکنولوژی: چین به یکی از پیشروان جهانی در زمینه‌هایی مانند هوش مصنوعی، رباتیک و فناوری‌های سبز تبدیل شده است.

آلمان

سرمایه‌گذاری در تولید: آلمان در سال ۲۰۲۲ حدود ۷۰۰ میلیارد دلار در بخش تولید سرمایه‌گذاری کرد.

صنایع کلیدی: خودروسازی (به‌ویژه خودروهای الکتریکی)، ماشین‌آلات صنعتی و فناوری‌های پیشرفته

صادرات: آلمان با سرمایه‌گذاری در تولید، به دومین صادرکننده بزرگ جهان تبدیل شده و ارزش صادرات آن در سال ۲۰۲۲ به ۱.۵ تریلیون دلار رسید.

تحولات زیست‌محیطی: آلمان با سرمایه‌گذاری در تولید انرژی‌های تجدیدپذیر، به کاهش ۴۰٪ از انتشار گازهای گلخانه‌ای خود نسبت به سال ۱۹۹۰ دست یافته است.

هند

سرمایه‌گذاری در تولید: هند در سال ۲۰۲۲ حدود ۳۲۰ میلیارد دلار در بخش تولید سرمایه‌گذاری کرد.

برنامه “Make in India”: این برنامه باعث جذب سرمایه‌گذاری خارجی و داخلی در صنایعی مانند الکترونیک، نساجی و خودروسازی شده است.

رشد اقتصادی: نرخ رشد اقتصادی هند در سال ۲۰۲۲ حدود ۶.۸٪ بود که بخشی از آن ناشی از توسعه صنایع تولیدی است.

اشتغال‌زایی: بیش از ۵۰ میلیون شغل جدید در بخش تولید ایجاد شده است.

ویتنام

سرمایه‌گذاری در تولید: ویتنام در سال ۲۰۲۲ حدود ۱۰۰ میلیارد دلار در بخش تولید سرمایه‌گذاری کرد.

جذب سرمایه خارجی: ویتنام به یکی از مقاصد اصلی شرکت‌های چندملیتی مانند سامسونگ و اینتل تبدیل شده است.

رشد صادرات: ارزش صادرات ویتنام در سال ۲۰۲۲ به ۳۶۸ میلیارد دلار رسید که رشد ۱۰٪ نسبت به سال قبل داشت.

اشتغال‌زایی: بیش از ۱۵ میلیون شغل در بخش تولید ایجاد شده است.

سرمایه‌گذاری در بخش تولید می‌تواند به عنوان یک استراتژی بلندمدت، وابستگی اقتصاد به واردات را کاهش داده و با تقویت زیرساخت‌های داخلی، زمینه را برای خودکفایی و توسعه پایدار فراهم کند. این امر به ویژه در شرایطی که کشورها به دنبال کاهش وابستگی به منابع خارجی و افزایش مقاومت اقتصادی هستند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

 از مزایای  سرمایه‌گذاری در تولید می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ایجاد اشتغال: بخش تولید به‌ویژه در صنایع کوچک و متوسط، فرصت‌های شغلی زیادی ایجاد می‌کند و به کاهش بیکاری کمک می‌کند.

افزایش صادرات: با بهبود کیفیت و کمیت تولیدات داخلی، امکان رقابت در بازارهای جهانی فراهم شده و درآمد ارزی کشور افزایش می‌یابد.

توسعه فناوری: سرمایه‌گذاری در تولید معمولاً با انتقال فناوری‌های نوین همراه است که به ارتقای سطح صنعت و افزایش بهره‌وری منجر می‌شود.

کاهش وابستگی به واردات: با تقویت تولید داخلی، وابستگی به کالاهای وارداتی کاهش یافته و امنیت اقتصادی کشور بهبود می‌یابد.

علاوه بر این، سرمایه‌گذاری در تولید می‌تواند به توسعه فناوری‌های سبز و پایدار منجر شود. با توجه به افزایش نگرانی‌ها درباره تغییرات اقلیمی و ضرورت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، تولیدات مبتنی بر فناوری‌های پاک و انرژی‌های تجدیدپذیر می‌توانند نقش مهمی در تحقق اهداف توسعه پایدار ایفا کنند.

در این راستا، حمایت دولت‌ها از طریق ارائه تسهیلات مالی، کاهش موانع تجاری و ایجاد بسترهای قانونی مناسب برای جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی، امری ضروری است. همچنین، همکاری بین بخش‌های خصوصی و دولتی می‌تواند به تسریع روند توسعه صنعتی و افزایش بهره‌وری در بخش تولید کمک کند.

در نهایت، سرمایه‌گذاری در تولید نه تنها به عنوان یک ضرورت اقتصادی، بلکه به عنوان یک راهکار استراتژیک برای ایجاد امنیت اقتصادی و افزایش رفاه اجتماعی, بهبود کیفیت زندگی،کاهش وابستگی به واردات و تقویت موقعیت کشور مطرح است. با توجه به تحولات سریع در عرصه فناوری و تغییرات ساختاری در اقتصاد جهانی، سرمایه‌گذاری در این بخش می‌تواند به عنوان یک عامل کلیدی در دستیابی به رشد پایدار و رقابت‌پذیری بین‌المللی عمل کند.

دکتر سید محسن طباطبایی مزدآبادی؛ عضو هیات علمی وابسته دانشگاه آزاد اسلامی

انتهای پیام/