یکی از بیماری‌هایی که مبتلایان به این بیماری، دچار درد‌های عجیبی می‌شوند و حتی تا مرز ناامیدی آن‌ها را می‌کشاند، «سردرد خوشه ای» (cluster headache) است؛ به طوری که حتی گاه خوابیدن و یا زندگی کردن برای بیمار ناممکن می‌شود؛ اما حال پزشکان اسپانیایی در تلاش هستند تا با قراردادن الکترود‌هایی در مغز بیمار، به درمان این بیماری بروند.

نشریه اسپانیایی «ال پائیس» در توصیف یکی از مبتلایان به این بیماری، چنین می‌نویسد: وقتی که از سر ناچاری، به زمین و دیوار ضربه می‌زنید. این، وضعیتی است که «جوزپ ریبا» ۵۵ ساله، اهل کاتالونیا (منطقه‌ای خودمختار در اسپانیا) با آن روبروست و «سردرد خوشه ای» روزانه خود را چنین سپری می‌کند. او از ۲۱ سالگی با چنین مشکلی روبرو بوده است و این سردرد‌های وحشتناک ۶ یا ۷ و حتی شاید ۸ بار روزانه به سراغش می‌آید و هرکدام برخی اوقات تا ۲ ساعت نیز به طول می‌انجامد.

جوزپ ریبا، بیمار مبتلا به سردرد خوشه ای

او در توصیف سردرد‌های خود چنین می‌گوید: این [سردردها]به مانند آن است که صورت و مغز تان را مدام سوراخ کنند. من در نهایت [مجبور می‌شدم]به روی زمین به مانند یک سوسک دراز کشیده و شروغ به جیغ زدن بکنم. دلم می‌خواست [از این درد]بمیرم. خواب و یا حتی زندگی برای من غیر ممکن شده بود.

طبق گفته متخصصان مغز و اعصاب، بیماری «سردرد خوشه ای»، بیماری نادر است که منشأ آن نیز شناخته شده نیست. با این حال، درد این بیماری می‌تواند مبتلایان به آن را ناتوان کرده و آن را به مرز ناامیدی و حتی «خودکشی» برساند.

درمان‌های موجود که از مصرف «کورتیکواستروئید» با دوز بالا گرفته تا بوتاکس و داروی لیتیوم، همیشه برای بیماران جوابگو نیستند؛ اما محققان اسپانیایی در جدیدترین تلاش‌های خود، به کاشت الکترود در مغز بیمار به عنوان آخرین امید برای درمان بیمارانی که شدت بیماری شان بسیار زیاد بوده و مانند «جوزپ ریبا» بدن شان به درمان مقاومت نشان می‌دهد، روی آورده اند؛ تا از این طریق بتوانند شدت درد را کنترل کنند.

جوزپ ریبا که تحت این عمل برای کاشت الکترود در مغزش قرار گرفته، می‌گوید: اکنون پس از این عمل جراحی، دست کم دیگر دردی که مجبور شوم خودم را کف زمین انداخته و جیغ بکشم، ندارم. او حالا تقریبا هرشب ۶ سردرد دارد که هرکدام، ۲۰ دقیقه به طول می‌انجامد.

بایستی گفت هیچ کس نمی‌داند چه چیزی سبب «سردرد‌های خوشه ای» می‌شود؛ سردرد‌هایی که از هر هزار نفر، یک نفر را گریبانگیر خود می‌کند. همچنین از آنجایی که هیچ ژن مرتبطی با آن پیدا نشده است، به نظر نمی‌رسد که ارثی باشد.

منبع: نشریه اسپانیایی ال پائیس