جواد نکونام اگرچه مسیر گام به گام پیشرفت را دلیل این تصمیم عنوان کرده اما بی شک یکی از باهوش ترین بازیکنان ملی ایران است. او که سال ها در حضور خیلی از اسمی ها بازوبند تیم ملی را بر بازو بسته، خاطره شیرینی از در افتادن با فرهاد مجیدی در استقلال ندارد.
در سال حضورش در استقلال و آخرین قهرمانی آبی ها در لیگ به یاد دارد که چطور ماجرای بازوبند و اراده مجیدی برای همه کاره بودن در استقلال، روندی سخت برای فوتبالش ساخت و چطور بازگشت از لالیگا به لیگ برتر را برایش کابوس وار کرد. او این بار هم علیرغم بررسی چندین باره پیشنهاد مصطفی آجورلو نتوانست به راه حلی برسد که قوی تر از جمله «قوی تر بر می گردم و استقلال را قهرمان آسیا می کنم» فرهاد مجیدی باشد.
نکو دوست ندارد سایه مجیدی روی تیمش باشد. سایه ای که فشارش از منصوریان و فکری تا شفر و حتی قلعه نویی را به ناکامی کشانده و حالا قهرمانی تاریخی فرهاد و رفتنش از تیم می تواند نکونام را از مسیر پیشرفتی که این مربی جوان دوست دارد به نیمکت ملی ختم شود، به یک بازنده مطلق بدل سازد و برای همین هم هست که نکو بیانیه انصراف داده است.
کاری که پیش از او منصوریان هم در سال اول مدیریت افشارزاده انجام داد و در نفت ماند و سال بعد که دیگر آن موفقیت را با نفت نداشت راهی باشگاه استقلال شد تا در سرازیری سقوط قرار بگیرد اما نکو در نامه اش تاکید کرده هدفش ساختن فولادی در قواره قهرمانی در آسیا و لیگ ایران است و خواهان سرمایه گذاری برای این تیم شده و این یعنی تفاوت او با منصوریان.
