قدیمیترین آتشسوزیهای کشفشده با کمک ذخایر زغال چوب ۴۳۰ میلیون ساله از ولز و لهستان ردیابی شده است. این ذخایر زغال سنگ، دید ارزشمندی را در مورد چگونگی زندگی روی زمین در دوره سیلورین به ما میدهد. در آن زمان، زندگی گیاهان برای تولیدمثل به شدت به آب بستگی داشت و به احتمال زیاد در […]
قدیمیترین آتشسوزیهای کشفشده با کمک ذخایر زغال چوب ۴۳۰ میلیون ساله از ولز و لهستان ردیابی شده است. این ذخایر زغال سنگ، دید ارزشمندی را در مورد چگونگی زندگی روی زمین در دوره سیلورین به ما میدهد.
در آن زمان، زندگی گیاهان برای تولیدمثل به شدت به آب بستگی داشت و به احتمال زیاد در مناطقی که برای بخشی یا تمام سال خشک بودند این اتفاق رخ داده است. آتشسوزیهای مورد بحث در این مطالعه میتوانند از طریق پوشش گیاهی بسیار کوتاه و همچنین گیاهانی که اندازه آنها تا زانو یا کمر بود رخ داده باشد.
به گفته محققان، درختان پوشش غالب در این مناطق نبودند بلکه یک قارچ باستانی با نام پروتوتاکسیتها بوده که اطلاعات زیادی در مورد این قارچ در دست نیست، اما تصور میشود که میتوانست تا ارتفاع نه متری (یا تقریباً ۳۰ فوتی) رشد کند.
بیشتر بخوانید
ایان گلاسپول، گیاهشناس کهنه کار از کالج کولبی در مین میگوید: «به نظر میرسد که شواهد آتشسوزی ما دقیقاً با شواهد ما از اولین ماکروفسیلهای گیاهی زمین همخوانی دارد؛ بنابراین به محض اینکه سوخت وجود داشته باشد، دست کم به شکل ماکروفسیلهای گیاهی، تقریباً فوراً آتشسوزی ایجاد میشود.»
برای ایجاد آتشسوزیهای جنگلی به سوخت (گیاهان)، منبع احتراق (که در اینجا ممکن است صاعقه باشد) و اکسیژن کافی برای سوختن نیاز دارند. محققان میگویند که این آتش سوزیها میتوانستند منتشر شوند و ذخایر زغال سنگ را به جا بگذارند که تحقیقات نشان میدهد که سطح اکسیژن جوی زمین حداقل ۱۶ درصد است. اگرچه در طول تاریخ زمین به طور چشمگیری تغییر کرده است، اما بر اساس تجزیه و تحلیل آنها، این تیم فکر میکند که سطح اکسیژن اتمسفر در ۴۳۰ میلیون سال پیش ممکن است ۲۱ درصد یا حتی بیشتر باشد.
این کشف شکستن رکورد قبلی برای قدیمیترین آتش سوزی ثبت شده در تاریخ را در ۱۰ میلیون سال پیش و همچنین اهمیتی را که تحقیق در مورد آتش سوزی میتواند در ترسیم تاریخ زمین داشته باشد برجسته میکند.