شاید عبارت «مهاجرت ورزشکاران» برای بسیاری از مردم ایران، یادآور چند رشته ورزشی مانند تکواندو یا جودو باشد، اما در سال‌های گذشته ورزشکارانی از رشته‌هایی مثل ژیمناستیک، وزنه‌برداری، تیر و کمان و حتی بسکتبال با ویلچر تصمیم گرفته‌اند کشور دیگری را برای ادامه زندگی برگزینند.
در این میان برخی ورزشکاران دلایلی همچون آزادی یا رفتار بد مسئولان مستقر در فدراسیون مربوط به رشته خود را از جمله دلایل سفر بی‌بازگشت عنوان کرده‌اند، اما کلیدواژه‌ای که می‌تواند حلقه زنجیر مهاجرت ورزشکاران را به یکدیگر وصل کند، یک کلمه است؛ «درآمد».
اگر چند رشته معدود مانند فوتبال، والیبال و بسکتبال و همچنین چند ورزشکار مانند احسان حدادی که شهرتی به اندازه سلبریتی‌ها پیدا کرده‌اند را کنار بگذاریم، دیگر ورزشکاران گاهی درآمدی به اندازه یک کارگر نیز نداشته و برای گذران زندگی روی به دستفروشی هم آورده
در جدیدترین اتفاق، بوکسور تاریخ‌ساز ایران از توجه و رسیدگی مسئولان ناامید شده و ترجیح داده در خارج از کشور به ورزش ادامه دهد و البته پول بیشتری به دست بیاورد. دانیال شه‌بخش که موفق شد نخستین مدال جهانی بوکس ایران در تاریخ را کسب کند، حالا قصد دارد به عنوان لژیونر در بوکس نیمه‌حرفه‌ای فعالیت کند. بوکسور سبک‌وزن ایرانی سال ۲۰۱۹ توانست نخستین مدال جهانی بوکس تاریخ ایران را کسب کرده و با مدال برنز خود تاریخ‌سازی کند.
قرار است شه‌بخش ۲۶ شهریور (۱۷ سپتامبر ۲۰۲۲) اولین مبارزه خود را در مسابقات بوکس نیمه‌حرفه‌ای انجام دهد. البته فعلاً قرارداد نهایی امضا نشده، ولی بعد از مشخص شدن اسپانسر مسابقه، احتمالاً خیلی زود بوکسور ایرانی درون رینگ حضور پیدا خواهد کرد.
شه‌بخش در کمپ تمرینی دبی، تمرینات خود را زیر نظر مربیان مکزیکی پیگیری می‌کند و دیگر اثری از او در اردوهای تیم ملی ایران نیست. البته طبق قوانین IBA (فدراسیون جهانی بوکس)، بوکسورهای فعال در سطح نیمه‌حرفه‌ای، مشکلی برای حضور در مسابقات سطح آماتور یا همان تیم‌های ملی ندارند. در واقع شه‌بخش تا وقتی وارد سطح حرفه‌ای نشود، می‌تواند برای تیم ملی ایران نیز مبارزه کند، اما به نظر می‌رسد سرمربی تیم ملی بوکس ایران دیگر امیدی به حضور تتها مدال‌آور ایران در مسابقات جهانی ندارد.
علیرضا استکی درباره نبود دانیال شه‌بخش و زمزمه‌های سفر همیشگی این بوکسور گفته: «او قطعا به تیم ملی برمی‌گردد. دانیال الان نیست، چون در کمپی به میزبانی دبی برای یک باشگاه خارجی در بوکس نیمه‌حرفه‌ای تمرین می‌کند. به هر حال غیبت او در تیم ملی کاملا هماهنگ شده است و هیچ کدام از اقدامات به هم ربطی ندارد».
البته سرمربی تیم ملی در ادامه تأکید کرده نگران غیبت او و لطمه به بوکس ایران نیست: «دانیال شه‌بخش مرخصی گرفت تا در این کمپ تمرینی که از هر جهت برای او مفید است شرکت کند و من هم موافقت کردم، چرا که دلیل ندارد مانع موفقیت بوکسورهای ایران شوم. ما ستاره نداریم و همه برای ما مهم هستند. لَنگِ بوکسور نیستیم و بوکسورها از تیم ملی اوج می‌گیرند تا به رده‌های بالاتر می‌رسند».
این در حالی است که تیم ملی بوکس ایران، مسابقات قهرمانی آسیا را پیش رو دارد و شه‌بخش، امید اصلی کشورمان برای کسب مدال طلای مسابقات بود. بوکسور ۲۲ ساله ایرانی سال گذشته در همین مسابقات فینالیست شد و با شکست مقابل حریف قدرتمند مغولستانی به مدال نقره قهرمانی آسیا بسنده کرد.
نکته مهم این‌جاست که مسابقات سال گذشته در دبی برگزار شد و به نظر می‌رسد این شهر و امکاناتش از همان زمان مورد توجه شه‌بخش قرار گرفته و شاید رایزنی‌هایی نیز صورت گرفته است.
حقوق ملی‌پوشان بوکس در حال حاضر رقم ناامیدکننده سه میلیون تومان است که حدود نصف حقوق پایه یه کارگر محسوب می‌شود و البته همین مبلغ هم طبق گفته بوکسورهای تیم ملی به صورت منظم پرداخت نمی‌شود؛ در چنین شرایطی چگونه می‌توان انتظار داشت جوانی ۲۲ ساله با چنین درآمد اندک و بدون حمایت‌های لازم جذب مسابقات و کشورهای دیگر نشود؟
