پژوهشگران “دانشگاه کوئینز بلفاست” (QUB)، یک غشای پلاستیکی ابداع کرده‌اند که می‌تواند ویروس‌هایی را که روی سطح آن وجود دارند، با کمک نور اتاق از بین ببرد.

این پلاستیک خوداستریل‌شونده، نخستین نمونه در نوع خود به شمار می‌رود، هزینه تولید آن کم است، می‌توان آن را به راحتی مقیاس‌بندی کرد و آن را در پیش‌بند یک بار مصرف، رومیزی و پرده بیمارستان‌ها به کار برد.

این غشای پلاستیکی با لایه نازکی از ذرات پوشانده شده است که نور فرابنفش را جذب می‌کند و به تولید گونه‌های فعال اکسیژن می‌پردازد که ویروس‌هایی از جمله کروناویروس را از بین می‌برند.

فناوری مورد استفاده برای ایجاد این پلاستیک تضمین می‌کند که قابل تجزیه باشد و برخلاف غشا‌های پلاستیکی یک بار مصرف کنونی که جایگزین آن‌ها می‌شود، با محیط زیست بسیار سازگار خواهد بود.

این پیشرفت می‌تواند به کاهش قابل توجه انتقال ویروس‌ها در فضای مراکز مراقبت بهداشتی و سایر محیط‌ها مانند کارخانه‌های تولید مواد غذایی بیانجامد که از پوشش‌های پلاستیکی استفاده می‌کنند.

پژوهشگران دانشگاه کوئینز بلفاست، توانایی این غشای پلاستیکی برای فعالیت ضد ویروسی را با استفاده از چهار ویروس مختلف آزمایش کردند؛ دو سویه “ویروس آنفلوانزای A” (IAV)، یک پیکورناویروس بسیار پایدار به نام “EMCV” و کروناویروس سندروم حاد تنفسی۲. آن‌ها در این آزمایش، غشای پلاستیکی را در معرض تابش نور فرابنفش یا نور یک لامپ فلورسنت نور سفید سرد قرار دادند.

پروفسور “اندرو میلز” (Andrew Mills)، استاد دانشکده شیمی و مهندسی شیمی دانشگاه کوئینز بلفاست گفت: این پوشش می‌تواند جایگزین بسیاری از پوشش‌های پلاستیکی یک بار مصرف مورد استفاده در صنعت مراقبت‌های بهداشتی باشد، زیرا مزیت خوداستریل‌شدن را بدون هزینه اضافی واقعی به همراه دارد. ما از طریق آزمایش‌های دقیق دریافتیم که این پوشش فقط با نور اتاق در از بین بردن ویروس‌ها موثر است. این نخستین بار است که چنین چیزی ساخته شده و ما امیدواریم که سود بزرگی برای جامعه داشته باشد.

دکتر “کدار پاندیا” (Kedar Pandya)، رئیس “شورای تحقیقات علوم فنی و مهندسی” (EPSRC) گفت: این یک توسعه بسیار هیجان‌انگیز است که می‌تواند انتقال ویروس‌ها را در طیف وسیعی از محیط‌ها کاهش دهد و در عین حال از نظر زیست‌محیطی پایدار باشد. این یک نمونه عالی از پژوهش‌های ماجراجویانه و نوآورانه است که می‌تواند زندگی میلیون‌ها نفر را بهبود ببخشد.

این پژوهش، در “Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology” به چاپ رسید.