آرتین زهرابی؛ یک برد ارزشمند در دیدار تدارکاتی با اروگوئه، باعث شد فضای غبارآلود فوتبال ایران که همچنان غرق در بحث‌های مربوط به برکناری اسکوچیچ و بازگشت کی روش بود، تا حدودی تلطیف شود.
دشمنان قسم خورده و آنهایی که هر لحظه در انتظار شکست‌های تیم ملی هستند، البته سر جای خود مانده اند و در انتظار یک جرقه برای خوش خدمتی هستند اما حتی افرادی که تصور می‌کردند با بازگشت کی روش نیز در بر همان پاشنه می‌چرخد، مواضعشان عوض شده است. آنها حالا شروع کرده اند به تعریف و تمجید و برای این کار خود، یک استدلال مهم دارند؛ بازی خوب و قابل قبول تیم ملی ایران برابر اروگوئه!
با این همه، نمی‌شود با یک پیروزی در دیداری تدارکاتی، به آینده امیدوار شد و این نگاه به ظاهر مثبت و امیدوارانه را با یک شکست به یاس و ناامیدی تبدیل کرد. دیشب که دیدار تیم‌های ملی انگلیس و آلمان در لیگ ملت‌های اروپا را دیدیم، با خود گفتیم تیم ملی ایران در اولین مسابقه اش در جام جهانی به مصاف همین انگلیس خواهد رفت. همان لحظه از خود سوال کردیم راه حل تقابل با تیمی که مقابل ستاره‌های فنی آلمان می‌ایستد و شکست ۲- صفر را با تساوی ۳-۳ عوض می‌کند چیست؟
انگلیس را چگونه باید مهار کرد؟ از لایه‌های دفاعی این تیم چطور می‌شود عبور کرد؟ پادزهر حمله‌های بی وقفه و زهردار انگلیس چیست؟ جناحین انگلیس که وینگرهایی با سرعت سرسام آور در آن می‌دوند، چگونه متوقف خواهد شد؟
از تقابل با انگلیس در جام جهانی ۲۰۲۲ که بگذریم، از خود سوال می‌کنیم در فوتبال ایران چه دیده ایم که ناگهان به این نتیجه رسیدیم نباید برابر قدرت‌های جهان، دفاع کرد؛ بلکه باید به انگلیس حمله کرد؛ حتی اگر روزگاری قرار است به مصاف آلمان یا برزیل برویم باید دست کم ۱۰ گل به این تیم‌ها بزنیم و رکوردی جاودانه را خلق کنیم!
نمی‌دانیم یک برد مقابل اروگوئه، چگونه تا این اندازه می‌تواند مایه امیدواری شود؟ آن وقت آیا ما همان چهره‌ها نخواهیم بود که با یک شکست، دمار از روزگار تیم ملی در می‌آوریم و سرمربی اش را با خاک یکسان می‌کنیم؟
پیشنهاد ما این است؛ یک بار دیگر فیلم بازی انگلیس و آلمان را نگاه کنید تا بیشتر از همیشه متوجه اوضاع و احوال خطرناک فوتبال ایران شوید…
